منبع: ایران‌وایر
کیان ثابتی
آزار و سرکوب سیستماتیک شهروندان بهایی در سال ۱۴۰۳ همچون سال‌های گذشته ادامه داشته است. گزارش‌ها بیان‌گر این است که فشار و آزار بر بهاییان ایران در این سال نسبت به سال گذشته شدت یافته است و زنان بهایی در این سال در قیاس با مردان جامعه بهایی مورد آزار و سرکوب بیشتری قرار گرفته‌اند.
این نکته حایز توجه است که زنان بهایی به‌عنوان اعضای بزرگ‌ترین اقلیت دینی غیرمسلمان کشور با تبعیض مضاعف، هم به‌عنوان زن و هم به‌عنوان پیروان آیین بهایی، روبرو بوده‌اند.
در گزارش زیر، نگاهی کلی به وضعیت نقض حقوق بهاییان در سال ۱۴۰۳ داریم:
برخوردهای امنیتی و قضایی با بهاییان ایران در ۱۴۰۳
آمارها نشان می‌دهد دست‌کم ۲۴۶ شهروند بهایی (۱۴۲ زن و ۱۰۴ مرد) در سال ۱۴۰۳ در معرض برخوردهای امنیتی و قضایی از جانب حکومت ایران بوده‌اند. این برخوردها شامل دوره زندان، بازداشت، احضار، بازجویی، محاکمه، انتظار برای اجرای حکم، تفتیش منزل یا اماکن کسب، پلمب محل کار، اخراج و ممانعت از فعالیت و تحصیل بهاییان در کشور است.
تایید حکم نُه سال حبس تعزیری «کیوان رحیمیان»، روانشناس و مترجم بهایی نمونه‌ای از برخوردهای قضایی با شهروندان بهایی در سال ۱۴۰۳ بود. این شهروند بهایی در ۲۷تیر۱۴۰۲ به اتهام تبلیغ بهاییت از طریق برگزاری کلاس‌های روانشناسی بازداشت شد. رحیمیان در نامهای از زندان این اتهام را رد کرد و نوشت:
«در ۲۵ بهمن حکم خود را از قاضی صلواتی دریافت کردم. پنج سال حبس تعزیری برای تبلیغ آیین بهاییت از طریق کلاس‌های روانشناسی! کاملا نادرست است و همه افرادی که چه به‌صورت فردی و چه گروهی در کلاس‌های من شرکت کرده‌اند گواه این واقعیت هستند که من کلمه‌ای از آیین بهایی و یا بهایی بودنم نگفته‌ام و چه بسا بسیاری از آن‌ها نمی‌دانستند بهایی هستم.»
در همین راستا، دادگاه انقلاب بابل در ماه آبان دو زن بهایی دیگر به نامهای «نیوشا بدیعی ثابت» و «سوزان عید محمدزادگان» را به اتهام تبلیغ آیین بهایی از طریق کلاس‌های روانشناسی به پنج سال زندان محکوم کرد.
برگزاری جلسات دادگاه همزمان و دسته‌جمعی برای پانزده و ده زن بهایی در اصفهان، محکومیت ۸ سال زندان برای «سیروس ذبیحی مقدم» در مشهد و انتقال وی به زندان جهت اجرای حکم، تایید حکم ۸ سال زندان «انیسا فنائیان» در سمنان و بازداشت این مادر بهایی در آخرین روزهای سال برای اجرای حکم، صدور حکم ۱۱ سال زندان برای «بهزاد آذرگان»، هنرمند و موزیسین بهایی، نمونه‌هایی از برخوردهای قضایی با شهروندان بهایی در سال ۱۴۰۳ بود.
همچنین ممانعت از اجرا «لبیب جذبانی»، نوازنده سازهای کوبه‌ای در یک کنسرت موسیقی در گرگان، جلوگیری از ورود بازیگر جوان بهایی به نام «حنا سیاوشی» به صحنه تئاتری در شهر یاسوج، مواردی از برخوردهای امنیتی با بهاییان در این سال بوده است.
آمارها نشان می‌دهند که تعداد زندانیان بهایی در پایان سال ۱۴۰۳ نسبت به تعداد زندانیان سال قبل بیشتر شده است. بیست و چهار شهروند بهایی در پایان سال ۱۴۰۲ زندانی بودند که این تعداد در پایان سال ۱۴۰۳ به سی تن افزایش یافته است. اسامی ده تن از زندانیان در هر دو سال مشترک است.
قابل توجه است که هفده نفر از سی زندانی بهایی در پایان سال را زنان تشکیل می‌دهند. شهروندان بهایی در شهرهای تهران، کرج، سمنان، مشهد، اصفهان، شیراز، رشت و قزوین زندانی هستند. اسامی زندانیان عقیدتی (بهایی) در پایان سال ۱۴۰۳ عبارت است از:
«عطاالله ظفر»، «ولی‌الله قدمیان»، «منصور امینی»، «کیوان رحیمیان»، «حامی بهادری»، «پیام ولی»، «عفیف نعیمی»، «فریبا کمال‌آبادی»، «اردشیر فنائیان»، سیروس ذبیحی مقدم، «پریدخت شجاعی باغینی»، «مژگان پورشفیع»، «نسرین خادمی»، «آزیتا رضوانی‌خواه»، «بشری مطهر»، «سارا شکیب»، «رویا آزاد خوش»، «شورانگیز بهامین»، «ساناز راسته»، «مریم خرسندی»، «فیروزه راستی‌نژاد»، «فرخنده رضوان‌پی»، «بهنام ممتازی»، «نازیلا خانی‌پور»، «وصال هروی»، «عرفان اشراقی»، «فریبا میثاقی»، «انیسا فنائیان» و «طاهره نوروزی (محکومیت با پابند الکترونیکی)»
مهوش ثابت (شهریاری) به‌دلیل جراحی قلب در مرخصی درمانی به سر می‌برد.
اجرای قوانین تبعیض آمیز علیه بهاییان در سال ۱۴۰۳
در ماه آبان ۱۴۰۳، دادگاهی در استان هرمزگان درخواست دیه را از طرف خانواده عطاالله رضوانی به‌دلیل بهایی بودن آقای رضوانی رد کرد. این تقاضا در حالی رد شد که قتل عمد در خصوص عطاالله رضوانی برای دادگاه محرز شده بود. رضوانی از بهاییان سرشناس بندرعباس بود که یازده سال پیش در خودروی شخصی خود پس از ربوده شدن توسط افرادی ناشناس به ضرب گلوله‌ای کشته شد. این شهروند بهایی ماه‌ها پیش از کشته شدن از طرف اداره اطلاعات و امام جمعه شهر مورد تهدید قرار گرفته بود.
عدم شمول قانون قصاص و دیه برای اولیای دم پیرو آیین بهایی که در حکم مذکور رعایت شده به‌صراحت نشان‌دهنده تبعیض و نابرابری موجود در قوانین جمهوری اسلامی در رابطه با شهروندان بهایی است.
یکی دیگر از قوانین تبعیض‌آمیز جمهوری اسلامی راجع به بهاییان، محرومیت فرد بهایی از حق ارث است. بر اساس خبری منتشر شده در ماه آبان، دو شهروند بهایی در همدان در معرض از دست دادن مالکیت زمین‌های خودشان هستند زیرا یکی از بستگان مسلمان ایشان به دادگاه شکایت کرده که طبق قوانین جمهوری اسلامی فقط ورثه مسلمان حق ارث بردن اموال را دارند.
قوانین تبعیض‌آمیز حکومت ایران در خصوص شهروندان بهایی منحصر به قوانین رسمی و مکتوب کشور نیست، قوانین نانوشته‌ای هم در جمهوری اسلامی وجود دارد که بازتاب بی‌عدالتی در مورد بهاییان است. در همین رابطه، یک وکیل دادگستری به نام سینا یوسفی در ماه مهر توییت کرد: «وزارت اطلاعات با احضار صاحبان فروشگاه‌های بزرگ در تبریز (و سایر شهرها) از‌جمله هایپرمی، دیلی مارکت، اوجوز مارکت، بایرام، کوروش و …، آن‌ها را از فروش محصولات شرکت رافونه به‌دلیل بهایی بودن مالک آن شرکت، منع نموده است.»
همچنین در گزارش دیگری به تاریخ فروردین۱۴۰۳ عنوان شده که دو بانک «سپه» و «رسالت» پرسش از مذهب را به مراحل باز کردن حساب اضافه کرده‌اند.
در پی این اقدام، نگرانی فزاینده‌ای در بین بازکنندگان حساب در این بانک‌ها به‌وجود آمده است. نگرانی‌ها ناشی از احتمال سوءاستفاده از هویت مذهبی آن‌ها توسط مقامات امنیتی و قضایی برای اِعمال برخوردهای تبعیض‌آمیز چون مسدود کردن حساب‌های بانکی و یا مصادره وجوه، است.
هجوم به آرامستان‌های بهاییان در سال ۱۴۰۳
آرامستان‌های بهاییان موسوم به «گلستان جاوید» در دوره جمهوری اسلامی همواره در معرض حمله، تخریب و مصادره بوده است. در سال ۱۴۰۳ گزارش‌های مختلفی از ادامه هجوم به گورستان‌های بهایی و بی‌حرمتی به پیکرهای متوفیان در شهرهای مختلف منتشر شد. حداقل در ۱۴ شهر گورستان‌های بهاییان مورد هجوم قرار گرفت.
در یکی از این موارد، آرامستان قدیمی بهاییان اهواز با قدمتی ۱۱۰ ساله توسط ماموران در ۱۶مرداد۱۴۰۳ به آتش کشیده شد. پس از آتش‌سوزی، ماموران تنه درختان را قطع کرده و از محل خارج کردند. این اقدام در حالی انجام گرفت که زمین گورستان متعلق به جامعه بهایی اهواز بوده و هیچ‌کدام از مقامات حاضر به پاسخگویی به بهاییان نشدند.
از دیگر موارد می‌توان به تخریب سردخانه و سرقت اقلام و اجناس گورستان بهاییان مشهد، حمله و مخدوش کردن سنگ قبور بهاییان سمنان، ممانعت از دفن یک متوفی بهایی در گورستان محل سکونتش در روستای مازگان کاشان، و دفن اموات بهاییان در گورستان خاوران بدون حضور خانواده متوفی و مراسم دینی، اشاره کرد.
تخریب زمین‌های کشاورزی روستاییان بهایی
در ۸خرداد۱۴۰۳، ماموران حکومت ایران، در حمله به روستای احمدآبادِ مازندران، با بیل مکانیکی به تخریب بسیاری از شالیزارهای متعلق به بهاییان آن روستا پرداخته و محصولات آن‌ها و معبر آب رودخانه به شالیزارها را ویران کردند. این اقدام در حالی صورت گرفت که ساکنان بهایی این منطقه نسل‌ها مالک این زمین‌ها بوده و در این زمین‌ها به کشاورزی مشغول بوده‌اند.
عکس‌های این واقعه نشان می‌دهد که ده‌ها تن از اهالی روستا از جمله یک زن سال‌خورده (مادر «فرهاد زاهدی»، از شهدای جنگ) از ماموران ملتمسانه می‌خواهند تا از تخریب دست بردارند ولی ماموران بدون‌توجه به درخواست ساکنین به عملیات ویران‌سازی ادامه می‌دهند.
Leave a Reply