29/1/90 ـــ به دنبال پیگیری های سنه قبل در روند تکمیل پرونده تخریب منازل بهائیان کشاورز روستای ایول، و روشن شدن و از ابهام خارج نمودن آن که قاضی دادگاه کیاسر آن را به تاریخ 20/8/89ارجاع به اداره امنیت و اطلاعات نیروی انتظامی ساری داده بود تا محرکین و مخربین این واقعه غیر قانونی و غیر شرعی معلوم شود؛ و گذشت مدت زمان طولانی از آن در 29فروردین وکالای پرونده به دادگاه کیاسر نزد قاضی ناصری رفته وپیگیر پرونده شدند وی اعلام داشت که پرونده در دادگاه نیست و ممکن است در پاسگاه باشد لذا وکلا به پاسگاه پشتکوه در تلمادره مراجعه نمودند ولی از پرونده خبری نبود. مامور پاسگاه با مراجعه به آرشیو خود اعلام نمود که پرونده مزبور در تاریخ20/8 در 58 برگ به سازمان مزبور تحویل و هنوز عودت داده نشد.
از این سفر نتیجه ای حاصل نگردید وکلا تصمیم گرفتند که در شهر ساری از نهادهائی که ممکن است پرونده ایول در آن بایگانی شده باشد مراجعه نمایند. موارد ذیل از جمله در این مورد صورت گرفت :
ـــ در اول اردیبهشت ماه (1/2/90 ) یکی از وکلا با موحد بازجوی اداره اطلاعات تماس گرفت وی اظهار نمود که پرونده در اداره اطلاعات نیست و از دادگستری استعلامی راجع به این واقعه از آنان شده بود که بعد از تحقیق جواب خود را دادند.
ـــ چهار روز بعد (5/2/90) وکیل دیگر با سرگرد اداره امنیت نیروی انتظامی ملاقات نمود وی اظهار داشت که پرونده از طرف نهاد مزبور تکمیل و خودم آن را به قاضی ناصری در کیاسر تحویل دادم. در همین روز ملاقاتی راجع به این ماجرا و فقدان پرونده، با نماینده قوه قضائی در استان (رئیس زاده ) انجام شد. وی قول داد که پیگیری نماید.
11/2/90 ـــ نمایندگانی از طرف کشاورزان ایولی برای پیگیری پرونده با هماهنگی وکلا طی مکتوبی مراجعه به دادگاه کیاسر نمودند و قاضی اعلام نمود که پرونده در پاسگاه است و نامه را پاراف نمود و در ظهر آن اظهار داشت که پرونده به رویت وکلا برسد و به همراه آنان به نزد وی برده شود. بعد از مراجعه به پاسگاه تلمادره و تحویل نامه به آنان، معلوم شد که پرونده در پاسگاه می باشد و با 58 برگی که به استان رفته بود با 74 برگ به پاسگاه عودت داده شد. ولی چرا با گذشت این همه مدت زمان طولانی ؟ مامور پاسگاه اعلام نمود بر اساس دستور قاضی وکلا باید بیایند و پرونده را مطالعه نمایند و به همراه ماموری آن را نزد قاضی ببرند. لذا تا آمدن وکلا پرونده در پاسگاه خواهد بود.
20/2/90 ـــ وکلای پرونده ایول به پاسگاه پشتکوه واقع در تلمادره رفته و پرونده را تحویل و به مطالعه آن پرداختند وسپس با ماموری از طرف پاسگاه آن را به نزد قاضی بردند ودر ملاقات با وی در سیر تحقیق پرونده اظهار داشتند، گرچه به صورت تصریح مشخص نگردید که چه کسانی در تخریب منازل کشاورزان ایولی دست داشته اند ولی تلویحاً می توان تشخیص داد که کار چه کسانی بوده است. سپس طی لایحه ای از قاضی خواستند که خود با توجه به محتویات پرونده تحقیق به عمل آورده و نظر خود را معلوم دارد. و مراجعه بعدی به دادگاه را موکول به دعوت قاضی بعد از تحقیقش نمودند.
در مورد علت تاخیر عودت پرونده به دادگاه و تحقیقات به عمل آمده مطلبی با عنوان “پرونده ی تخریب منازل بهائیان کشاورز ایول روی میز قاضی ” تهیه گردید که برای اطلاع بیشتر می توان به آن مراجعه نمود.
یک سال از تخریب منازل و طویله احشام و انبار کاه و علوفه کشاورزان بهائی ایولی می گذرد وهنوز سیر این پرونده از خم کوچه تنگ وتاریک ان نگذشته است. در حالی که مخربین چون خفاش، شبانگه با دستگاه های سنگین آهنین به جان خشت و گل این محل افتاده بودند وبه زعم خود می خواستند تا قبل سپیده صبح آثار ان را محو نمایند، ولی مقدور نشد. صاحبان بیوت چه قبل از شروع تخریب و بعد آن، هر چه مراجعه به همین نهادهائی که امروز به دنبال مجرم اند، مراجعه کردند که بروند در پای ارتکاب جرم، مجرمین را شناسائی کنند و آلات و ادوات جرم را ببینند، ادنی اعتنائی ننمودند. بر اساس همین حرکت تنها نکته ای که به ذهن می رسد اینست که، آنان مخربین را خود فرستاده بودند! و چون خبر اتمام کار را شنیدند، حال در صدد گمشده ای هستند که برایشان از آشنا، آشناتر است.
ایـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــولـــــــــــــــــــــــــــــــــــــی، هفتم تیر1390
Leave a Reply