توفیقی عظیم برای آئینی نوین و جهانی

جوامع بهائی در حالی دویستمین سالروز میلاد بنیانگذار این دیانت را جشن میگیرند که پیروان این آئین همچنان در معرض آزار و ستم قرار دارند.

نوشته مایکل بین یُون (Micahel Binyon)

ترجمه بهائیان در آئینه مطبوعات

۲۱ اکتبر ۲۰۱۷

تایمز (لندن) ـ The Times

دویست سال قبل شخص نفیسی در طهران بدنیا آمد که با عشق و علاقه مفرط به ترویجِ اصول یکتائیِ خداوند، وحدت اساسِ ادیان و یگانگیِ نوع بشر پرداخت. وی پیام خویش را با تحمّل ظلم و تبعیدِ اجباری به ورای مرزهای ایران زمین برد و پایه گزارِ نوینترین دیانت جهانی یعنی آئینِ بهائی گردید.

امروز دویستمین سالروز تولد [حضرت] بهاءاللّه بنیانگذار آئین بهائی، در حالی در جوامع بهائی جشن گرفته میشود که پیروان این آئین هنوز در سرزمین ایران در معرض ستم و آزار شدید هستند.

تعداد بهائیان جهان در حال حاضر به حدود ۷ میلیون نفر میرسد که تقریباَ در تمامی کشورهای جهان اقامت دارند. از کشور هندوستان گرفته که به تخمینی نزدیک به دو میلیون بهائی دارد، تا جزیره دور افتادۀ سنت هلن (St. Helena) که تعداد بهائیان آن به ۱۲ نفر میرسد و مرکزی اختصاصی برای پذیرایی از بازدید کنندگان دارند.

گفتنی است که هر یک از جوامع بهائی به شیوۀ دلخواه خود این مناسبت را گرامی میدارند، زیرا در دیانت بهائی پیشوایانِ مذهبی و یا مراکز رهبری وجود ندارد. به عنوان مثال، در کشور انگلستان که ۷۰۰۰ نفر بهائی دارد، محور اصلی جشنِ میلاد بر ارائۀ خدمات اجتماعی به گروه های جوانان و تشکیل کلاسهای آموزشِ کودکان و ایجاد ارتباط با پیروان سایر ادیان متمرکز میباشد.

بهائیان معتقدند که حقائق الهیه، در طی قرون و اعصار متوالی، از طریق کتب مقدّسۀ ادیان نازل گردیده و این اصل وحدتِ اساسِ ادیان را تشکیل میدهد.

در کشور انگلستان، بهائیان از یک سو با تشکیل دوره های مطالعاتی در منازل خویش و یا در مراکز محّلی به پرورش جنبه های روحانی وجود پرداخته و از طرف دیگر با ارائۀ خدمات عام المنفعه به جامعه نظیر کمک به سالمندان و همکاری در پاکسازی فضاهای سبزِ پارکها در برنامه های سازمان یافتۀ اجتماعی مشارکت مینمایند. هدف ایشان از ارائۀ اینگونه خدمات اینست که تعهد اخلاقی خود را نسبت به جامعه ادا کرده و ارتباطی قوی بین خدمت به همنوع و تحقق توانائیهای فردی خویش برقرار سازند.  

لازم به ذکر است که این ماه فیلم مستند جدیدی دربارۀ زندگی [حضرت] بهاءاللّه منتشر خواهد شد. [حضرت] بهاءالله معتقد بودند که جرائد یکی از پر قدرتترین ابزاری هستند که میتوانند به انتشار پیام الهی بپردازند و علی الخصوص به روزنامه تایمز (The Times) به عنوان پر نفوذ ترین روزنامه جهان توجّه خاصّی داشتند. قبل از درگذشتان، ایشان دربارۀ خصوصیّاتِ روزنامه نگار فرمودند «سزاوار آنکه از غرض نفس و هوی مقدّس باشد و بطراز عدل و انصاف مزیّن و در امور بقدر مقدور تفحّص نماید تا بر حقیقت آن آگاه شود و بنگارد». ^۱

ایشان همچنین از جرائد به عنوان «مرآت جهان» (آینۀ جهان) یاد کرده و آن را پدیده ای قوی مینامند. و توصیه میفرمایند که روزنامه نگار باید از«غرض نفس و هوی مقدّس باشد و بطراز عدل و انصاف مزیّن». [حضرت] بهاءاللّه روزنامه تایمز (The Times) را با عباراتی زیبا خطاب کرده در مورد ستم و سرکوبی پیروان دیانت بهائی در ایران چنین میفرمایند.« یا تیمس (ای تایمز)، یا (ای) دارای گفتار و مطّلع بر اخبار، یک ساعت بر مظلومان ایران بگذر و ببین که مشارق عدل و مطالع انصاف زیر شمشیر اصحاب اعتساف (ظلم) مبتلا.»^۲

در بزرگداشت دویستمین سال تولد [حضرت] بهاءاللّه، برخی از جوامع بهائی نمایشگاه هائی بر پا میسازند و بعضی دیگر به شرح داستان زندگی [حضرت] بهاءاللّه و تعالیم ایشان بر علیه بیعدالتی، تبعیض نژادی و قومی، ملیگرائی افراطی پرداخته، ستم و ظلم وارده همراه با حبس و زندان بر پیروان آئین بهائی در کشور مقدّس ایران را بازگو نموده و یا به شرح ماجرای تبعید ایشان به بغداد، و سپس به قسطنطنیه تحت نظر مقامات حکومتیِ دولت عثمانی، نخست به شهر ادرنه و سپس به عکّا در سرزمین فلسطین، محلی که عاقبت صعود ایشان واقع گردید، میپردازند.

بعضی از بهائیان بریتانیا در صددند که از دوستان خویش در منازل خود پذیرائی کنند در حالیکه برخی دیگر مصممند تا جشن میلاد [حضرت] بهاءالله را به طریقی دیگر برگزار نمایند. ناگفته نماند که قرار است “گروه تمام پارلمانی طرفدار بهائیان” که اعضای آن از پیروان آیئن بهائی نمیباشند، با برپایی مراسمی در محل مجلس به گرامیداشتِ این روز منحصر بفرد میپردازند.

علیرغم برگزاری برنامه های جشن و شادی در سراسر جهان، هیچگونه مراسم بزرگداشت عمومی در ایران برپا نخواهد شد، زیرا مقامات حکومتِ شیعۀ اسلامی بهائیان را کافر و مرتد دانسته و بخصوص بعد از سقوط رژیم سلطنتی ایران در سال ۱۹۷۹ میلادی، پیوسته ایشان را مورد سرکوب و آزار و تحت فشار قرار داده و میدهند که یا اسلام را بپذیرند و یا از جانِ شیرین صرفنظر نمایند.

حتّی در مواردی بهائیان ایران بطور دسته جمعی دستگیر شده، مورد ضرب و شتم و شکنجه و اعدامهای بیرویه قرار گرفته اند و در بسیاری از موارد به ایشان اتهاماتی از قبیل جاسوسی برای کشور اسرائیل، گمراه نمودن جوانان مسلمان و قیام بر علیه دولت جمهوری اسلامی وارد آورده اند. همچنین بهائیان از استخدام در دوایر دولتی ایران محروم و از ادامۀ تحصیل در دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی ممنوع میباشند. منازل آنان مورد حملات دسته جمعی قرار گرفته و اماکن کسب و کارِشان توقیف و مصادره گردیده است. علاوه بر این، ده سال قبل، رهبران جامعۀ بهائی ایران به زندان محکوم شدند که یکی از آن محبوسین در ماه گذشته از زندان آزاد شده و امید میرود که دیگر محبوسین نیز در طی سال جاری از زندان آزاد گردند. هر چند که سازمان ملل متحد، اتحادیۀ اروپا و جوامع طرفدار آزادی و نگهبانِ حقوق بشر، رفتار حکومت ایران در مورد بهائیان را محکوم کرده و میکنند ولی حاکمین شیعه بهائیان را خطری جدّی برای خود محسوب میدارند. از این رو، برگزاری هر گونه مراسمِ جشن و شادی در ایران، بهانه ای برای آغاز دورۀ جدید سرکوب بهائیان خواهد شد؛ در حالیکه در سایر نقاط جهان، بهائیان با آزادی کامل و در کمالِ کامیابی به زندگی خویش ادامه میدهند. زائرین بهائی برای زیارت اماکن متبرکۀ خویش به شهرهای عکّا، جایی که در نزدیکی آن آرامگاه [حضرت] بهاءالله قرار داد، و حیفا در کشور اسرائیل، سفر میکنند. [حضرت] بهاءاللّه شخصیتی ممتاز و بینظیر بودند که مقبرۀ ایشان به وسیلۀ باغهای زیبائی احاطه گشته و کارکنان داوطلب به استقبال زائرین و گردشگران آمده به ایشان خوش آمد میگویند. همچنین ناگفته نماند که بهائیان انتشار و نمایش هیچگونه تصویر و شمایلی را از [حضرت] بهاءالله مجاز نمی شمارند.

در ایّام جشن وسرور دویستمین سال تولد [حضرت] بهاءاللّه، عبادتگاه های جدید بهائی، در برخی از شهرهای جهان افتتاح میگردند. این عبادتگاه ها که “مشرق الاذکار” نامیده میشوند مانند معابدی معمولی نیستند، زیرا در آئین بهائی مراسم دعا به صورت جماعت و یا به صورت اجباری وجود ندارد. معابد بهائی اماکنی هستند که به جهت تأمل و دعا و مناجات اختصاص یافته و درهای آن به روی همگان باز است. در حالیکه مشرق الاذکار قارّهای اروپا در نزدیکی شهر فرانکفورت بنا گردیده، اوّلین معبد محلّی بهائی، در ماه گذشته در کامبوج افتتاح گردید؛ سرزمینی که دیانت بهائی در میان بازماندگان رژیم پلُ پوت ( Pol Pot) سریعاً مورد استقبال قرار گرفته است. همچنین قرار است که بزودی عبادتگاه دیگری در پاپوآ در کشور گینه نو (Papua New Guinea) گشایش یابد.

ضمناً انتظار میرود که معبد مشهور گل نیلوفر آبی (لوتوس) در دهلی هندوستان، به مناسبت جشنهای دویستمین سال از صدها هزار نفر استقبال نماید که ثمراتِ روحانی آن در سراسر جهان انتشار خواهد یافت.    

پی نوشت:

۱. کتاب قرن بدیع، اثر قلم حضرت ولی امرالله، چاپ دوّم. ۱۴۹ بدیع ـ ۱۹۹۲ میلادی ـ مؤسسه معارف بهائی به زبان فارسی صفحه ۴۳۷

۲. نفحات ظهور حضرت بهاءالله، جلد چهارم، صفحه ۳۴۷