منبع: www.forbes.com
به قلم: اولینا اُچاب
در اوایل سپتامبر ۲۰۱۹، سرویس خبری ایران گزارش داد که بر اساس دستور وزیر آموزش و پرورش، دانش آموزان وابسته به اقلیّتهای مذهبی غیر رسمی، نظیر بهائیان، در صورت ابراز گرایش مذهبی؛ به اتّهامِ تبلیغ دینی، از مدارس اخراج می‌گردند.
این بیانیه از طرف وزیر آموزش و پرورش، محسن حاجی میرزایی، خطاب به پنج میلیون دانش آموز که در ماه اکتبر سال تحصیلی جدید را آغاز می‌کردند، صادر شده است. در این بیانیّه آمده است: که این وزارتخانه در صددِ اجرای پروژ جدیدی است که سبب بهبود شرایطِ عمومیِ مؤسسات آموزشی می‌گردد. در این طرح، به مسئله کمبود کارکنان و اطمینان از وجود فضایِ مطلوبِ آموزشی در مدارس رسیدگی می‌شود. بر طبق گزارشات رسیده، همچنین: «چنانچه دانش آموزی وابستگی خود به مذهبی به غیر از مذاهب رسمی کشور را اعلام كند، صرف این اقرار، به منزلۀ تبلیغ آن مذهب محسوب شده و سبب اخراج دانش آموز از مدرسه می‌گردد». این هم از ادعای ایجاد فضای مطلوب در مدارس!
اگر چه بیانیه وزارت آموزش و پرورش ایران تکان دهنده است، اما برای اشخاصی که با مشکلات بهائیان در ایران آشنا هستند تعجب آور نیست. در واقع، تنها چند هفته پیش از اعلان این بیانیه، جاوید رحمان، گزارشگر ویژۀ سازمان ملل در مورد وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران گزارش داد که در طیِ ۴۰ سال گذشته جامعه بهائی تحت «فاحش‌ترین اَشکال سرکوب، تبعیض، آزار و اذیت و کشتار» قرار گرفته است. گزارش اخیر سازمان ملل اضافه میکند که «نادیده گرفتنِ حقوقِ حقّۀ پیروانِ اقلیت های غیر رسمی در قانون اساسی منجر به انکار اساسی ترین حقوق انسانی پیروانِ آنان می‌شود. اقلیتهای مذهبی غیر رسمی مانند بهائیان، نوکیشانِ مسیحی و صوفیان بدلیل قرار نگرفتن در چارچوب حقوق ملی، هدفِ تهاجم قوانین تبعیض آمیز و محرومیّت از حقوق شهروندی هستند.»
جامعه بهائی اقلیتی مذهبی است که اگرچه پیروان آن عمدتاً در ایران زندگی می کند اما در ۱۸۷ کشور دیگر جهان نیز حضور دارند. در ایران، بهائیان بزرگترین اقلیت مذهبی غیر مسلمان محسوب شده و جمعیتی بیش از ۳۰۰ هزار نفر دارند. جامعه بهائی از سوی دولت ایران به عنوان یک فرقه مرتد نامگذاری شده است، و این وضعیت تأثیرات منفی و نامطلوبی بر روی ساختار زندگی پیروان این اقلیت در ایران داشته است. گزارش سال ۲۰۱۸ کمیسیون ایالات متحده امریکا در مورد آزادی مذهب در دنیا، جامعه بهائی را بعنوان »اقلیتی مذهبی که تحت شدیدترین آزار و اذیت در ایران قرار گرفته، از نظر دولت رسمیت نداشته و فاقدِ حقوق سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و مذهبی است»، معرفی نمود.
در اصل تبعیضات وارده بر بهائیان ایران صرفاً مربوط به جنبه‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و مذهبی نیست، بلکه پیروان آئین بهائی در معرض «خطر مداوم یورش، دستگیری و بازداشت و یا حبس» قرار دارند. این گزارش در ادامه می‌نویسد که «با توجه به این نکته که آئین بهائی به عنوان یک «فرقه گمراه» قلمداد شده و عبادت و فرائض مذهبی پیروان آن ارتداد تلقی می‌گردد، بهائیان غالباً با اتهاماتی نظیر «نقض امنیت ملی»، «تبلیغ بر علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی» و یا تبلیغ بر علیه رژیم به جهت منافع فرقه بهائی» روبرو می‌شوند.
این گزارش مشخص میکند که چگونه بیش از ۲۰۰ بهائی در طی ۴۰ سال گذشته صرفاً بر اساس اعتقادات مذهبیشان اعدام شدهاند و تعداد دستگیر شدگان همچنان رو به افزایش است. علاوه بر این، اعضای جامعۀ بهائی به قتل رسیده و یا در معرض بسیاری از موارد نقض حقوق بشر قرار گرفته‌اند، حال آن که مصببین آن مصون از مجازات بوده‌اند. گورستان های بهائی ویران شدهاند و بسیاری از بهائیان از دفن اعضای خانواده خود مطابق سنت های دینی خویش ممنوعگشته‌اند.
این گزارش چندین توصیه به دولت ایران ارائه می‌دهد تا اطمینان حاصل شود که رفتار آنها با اقلیت ها مطابق با استانداردهای بین المللی است. توصیه‌هایی که با توجه به وخیم‌تر شدن وضعیت حقوق بشر در کشور، بعید به نظر می رسد مورد قبول واقع شوند. در حقیقت، بیانیه وزیر آموزش و پرورش ایران، که تنها چند هفته پس از گزارش سازمان ملل منتشر شده، بیانگر این واقعیت است كه این تخلفات روزبروز شدیدتر خواهند شد. در کشوری که یک کودک به دلیل ابراز هویت مذهبی خود ازحضور در مدرسه ممنوع می‌شود ، دیگر چه انتظاری می توان داشت؟.
Leave a Reply