منبع: www.bic.org
ژنو — ۲۹ خرداد ۱۴۰۳ (۱۸ ژوئن ۲۰۲۴) — ۱۰ زن زندانی در زندان اوین تهران، در بیانیه‌ای پر مفهوم، یاد ۱۰ زن بهائی را که چهار دهه پیش در زندان عادل‌آباد شیراز زندانی بودند گرامی داشتند. این بیانیه بازتابی است از کمپین #داستان_ما_یکیست که سال گذشته به یاد ۱۰ زن بهائی راه‌اندازی شد که همگی در نهایت در شب ۲۸ خرداد ۱۳۶۲ اعدام شدند.
در بخشی از این بیانیه که در بند زنان زندان اوین نوشته شده، چنین آمده است: «با سال‌ها حبس و هم‌زیستی با زنان بهائی و مشاهدۀ فشارها و محرومیت‌هایی که به سبب تفاوت عقیده، بر خود و خانواده‌هاشان تحمیل شد و شنیدنِ روایت‌هاشان از گذشته تا کنون؛ و قیاسِ آن با آنچه همواره بر دگراندیشان تحمیل می‌شود؛ درمی‌یابیم که به واقع “داستان ما یکیست”.»
برندۀ جایزۀ صلح نوبل، نرگس محمدی، که همچنان در زندان اوین به سر می‌برد، به همراه ۹ نفر دیگر: محبوبه رضایی، هستی امیری، سمانه اصغری، سکینه پروانه، مریم یحیوی، ناهید تقوی، آنیشا اسداللهی، سپیده قلیان و گلرخ ایرایی، از امضاکنندگان این بیانیه هستند.
خانم محمدی و دیگر امضاکنندگان این بیانیه، اعدام ۱۰ زن را –که جوان‌ترین آن‌ها ۱۷ ساله بود، در حالی که مجبور به دیدن اعدام یکدیگر بودند، یکی پس از دیگری به دار آویخته شدند – به عنوان «یکی از تکان‌دهنده‌ترین روایت‌هایی که از جامعهٔ بهائی شنیده‌ایم» توصیف کردند. آن‌ها همچنین از اعدام «نزدیک به سیصد نفر از هموطنان بهائی» در سال‌های پس از انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ ابراز تأسف کردند.
در این بیانیه آمده است: «سکوتِ ما در برابر این ستمِ مضاعف بر گروهی از جامعه که حتا زیستن‌شان نیز به عنوان شهروندانِ بهائی جرم‌انگاری شده است، این جنایات را برای رژیم کم‌هزینه کرده است و راه را برای تکرار و تشدیدِ آن هموار می‌نماید. تضاد در دیدگاه سیاسی یا باورهامان مانعی نبوده، نیست و نخواهد بود بر حمایت از “حق”.»
این بیانیه با این جمله که: «تا پایان دادن به رنج مضاعفی که بر هموطنان بهائی‌مان تحمیل می‌شود در کنارشان ایستاده‌ایم.» و با امضای «بند زنان زندان اوین» به پایان می‌رسد.
سیمین فهندژ، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل متحد در ژنو گفت: «۴۱ سال پیش، ۱۰ زن بی‌گناه بهائی در نیمه‌شب اعدام شدند و حکومت ایران سعی کرد نام و داستان آن‌ها را از تاریخ محو کند. اما این اقدام بی‌رحمانه منجر به شکل‌گیری جنبشی برای وحدت و همبستگی شد و این زنان را به نماد تعهد راسخ به عدالت، حقیقت و اصل برابری، حتی به قیمت جانشان، در تمام جهان تبدیل کرد. بیانیۀ ۱۰ زن زندانی نمونه‌ای از حمایت میلیون‌ها نفر در ایران و در سراسر جهان است که روایت این زنان را مانند روایت خود و بخشی از روایت همهٔ زنان ایرانی و حتی همهٔ زنان جهان، در تلاش برای عدالت و برابری زنان و مردان می‌بینند.»
و با یک ساله شدن این کمپین، مضامین اصلی آن همچنان طنین‌انداز و زنده هستند و بسیاری از مردم، چه در ایران و چه در سطح جهان، همچنان از ایده‌هایی که این کمپین به ارمغان آورده، از جمله وحدت در کثرت و برابری زنان و مردان حمایت می‌کنند.
میلیون‌ها نفر در ایران و همه جای جهان، با صدها بیانیهٔ عمومی حمایت‌آمیز از گروه‌های قومی و مذهبی مختلف از این کمپین استقبال کردند.
سالگرد کمپین #داستان_ما_یکیست با انتشار مستندی جدید و مهم از سوی شبکۀ تلویزیونی ایران اینترنشنال نیز همراه شده است. این فیلم با عنوان «آن‌که گفت نه»، قرار است در تاریخ ۳۰ خرداد (۱۹ ژوئن) نمایش داده شود و نسخۀ طولانی‌تر آن در ۳۱ خرداد (۲۰ ژوئن) پخش شود. این مستند (تیزر ۱، تیزر ۲) داستان ۱۰ زن اعدام شده را از طریق مصاحبه‌ها، آرشیو و فیلم‌های بازسازی شده روایت می‌کند.»
مستند دیگری با عنوان «پیش از سپیده دم» سال گذشته در رادیو فردا منتشر شد که موضوع آن فیلم نیز داستان این ۱۰ زن بهائی بود که درست پیش از سپیده دم به دار آویخته شدند.
جوامع بهائی در سراسر جهان نیز رویدادهای یادبود ویژه‌ای را، از کنسرت‌ها تا نمایشگاه‌های هنری، برگزار کرده‌اند که برخی از هزاران اثر هنری خلق شده توسط مردم برای کمپین #داستان_ما_یکیست در طول سال گذشته را به نمایش می‌گذارند.
خانم فهندژ گفت: «استقبال گسترده از کمپین “داستان ما یکیست” نشان‌دهندهٔ همبستگی عمیق جهانی با فداکاری آن ۱۰ زن در شیراز و با مضامین وحدت و برابری زنان و مردان است. مشارکت هنری خارق‌العاده و حمایت جهانی به روش‌های بسیار متنوع، قدرت عمل جمعی را در تبدیل یک داستان غم‌انگیز به داستانی سرشار از امید، الهام و اقدام متحد برای شکل دادن به سرنوشت مشترکمان را به نمایش گذاشته است. “داستان ما یکیست” پیام گرامیداشت یاد ۱۰ زن بهائی است که بیش از ۴۰ سال پیش در سکوت به دار آویخته شدند. امروز، روایت آن‌ها به نمادهایی از تلاشی جمعی برای رسیدن به برابری، عدالت و حقیقت تبدیل شده که در نهایت به تحقق خواهد پیوست.»
Leave a Reply