ممنوعیت تماس و ملاقات؛ گزارشی از آخرین وضعیت مهوش ثابت در زندان اوین

منبع: www.hra-news.org

خبرگزاری هرانا – مهوش ثابت (شهریاری)، از اعضای سابق مدیران جامعه بهائی ایران موسوم به “یاران ایران”، دوران محکومیت حبس خود را در زندان اوین سپری میکند. وی از روز گذشته، از امکان برقراری تماس تلفنی و ملاقات با خانواده محروم شده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، مهوش ثابت، شهروند بهائی محبوس در زندان اوین، از برقراری تماس تلفنی و ملاقات با خانواده خود محروم مانده است.

یک منبع مطلع نزدیک به خانواده این زندانی ضمن تایید این خبر به هرانا گفت: «روز شنبه شانزدهم تیرماه، مسئولان زندان به خانم ثابت اعلام کردند که با حکم قاضی پرونده، وی از امکان برقراری تماس تلفنی و ملاقات با خانواده محروم شده است.»

بر اساس اطلاعاتی که به دست هرانا رسیده است، مسئولان زندان به این شهروند بهائی اعلام کرده اند که اعمال محرومیت های مورد اشاره، در پی «انتشار مطالبی در خصوص خانم ثابت توسط برخی از رسانه های خارج از ایران» صورت گرفته است.

این شهروند بهائی در آذر ۱۴۰۱ توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری از بابت اتهام «تشکیل و اداره دسته یا جمعیت به قصد برهم زدن امنیت کشور» به تحمل ۱۰ سال حبس، دو سال ممنوعیت خروج از کشور، منع سکونت در تهران و ممنوعیت از فعالیت در گروه های اجتماعی و مصادره شماری از ابزار دیجیتال محکوم شد. این پرونده نهایتا توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران عیتا تایید شد.

مهوش ثابت (شهریاری)، از اعضای سابق مدیران جامعه بهائی ایران موسوم به «یاران ایران»، در تاریخ ۹ مردادماه ۱۴۰۱، همزمان با پنج شهروند بهائی، دیگر در شهرهای مختلف کشور توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند. در این روز منازل دستکم ۳۷ شهروند بهائی دیگر مورد تفتیش نیروهای امنیتی قرار گرفت.

بعد از این اقدامات، همزمان با انتشار اطلاعیه وزارت اطلاعات، صدا و سیمای جمهوری اسلامی با انتشار ویدیویی شهروندان بهائی بازداشت شده را به جاسوسی، نفوذ در مهدکودک‌ها و ترویج بی حجابی در کشور متهم کرد. به گفته سیمین فهندژ، سخنگوی جامعه جهانی بهائی در سازمان ملل «گزارشات منتشر شده توسط جمهوری اسلامی در رسانه ها، مجددا ثابت کرد که شهروندان بهائی در ایران صرفاً به دلیل اعتقادات دینی خود تحت آزار و اذیت سیستماتیک قرار می گیرند.»

شهروندان بهائی در ایران از آزادی‌های مرتبط به باورهای دینی محروم هستند، این محرومیت سیستماتیک در حالی است که طبق ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی هر شخصی حق دارد از آزادی دین و تغییر دین با اعتقاد و همچنین آزادی اظهار آن به طور فردی یا جمعی و به طور علنی یا در خفا برخوردار باشد.

بر اساس منابع غیررسمی در ایران بیش از سیصد هزار شهروند بهائی وجود دارد اما قانون اساسی ایران فقط اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی گری را به رسمیت شناخته و بهائیت را به رسمیت نمی‌شناسد. به همین دلیل طی سالیان گذشته همواره حقوق بهائیان در ایران به صورت سیستماتیک نقض شده است.