منبع:
[ترجمه‌ای از متن انگلیسی]
[توضیحات مترجم در داخل کروشه قرار گرفته است]
جامعۀ جهانی بهائی – بولتن خبری ایران
شماره ۹ سال ۲۰۲۵
۲۱ فوریه – ۷ مارس ۲۰۲۵ (۳ تا ۱۷ اسفند ۱۴۰۳)
[این گزارش فقط مهم‌ترین موارد آزار و اذیت و نقض حقوق بشر در ایران را که جامعه جهانی بهائی در طول دوره گزارش از آن‌ها اطلاع یافته مستند می‌کند. این گزارش شامل موارد معمول تبعیضی که بهائیان به عنوان فرد یا جامعه، به طور روزانه در معرض آن قرار می‌گیرند نمی‌شود. مطالب ارائه‌شده در هر گزارش بر اساس اطلاعات موجود در زمان نگارش است و ممکن است متعاقباً تغییر کرده باشد.]
۱. بازداشت‌ها/حبس‌ها
۱.۱: مخالفت دادستان با آزادی عفیف نعیمی علی‌رغم توصیه‌های پزشکی
استان البرز: در تاریخ ۹ اسفند ۱۴۰۳ به اطلاع رسید، عفیف نعیمی، علی‌رغم نگرانی‌های جدی پزشکی از جمله وخامت وضعیت قلبی‌اش، همچنان در زندان کرج زندانی است. طبق گزارش پزشکی قانونی، او تحمل حبس را ندارد و ادامۀ این حبس او را با خطرات جدی مواجه کرده و امید به بهبودی وجود نخواهد داشت. مقامات و رئیس زندان در ابتدا بر اساس این گزارش اقدام کرده و مقدمات آزادی او را فراهم کرده بودند. با این حال، دادستان بر خلاف نتایج گزارش پزشکی مداخله نموده و علی‌رغم شدت بیماری آقای نعیمی، بر ادامۀ حبس تأکید کرد.
اعضای خانواده و مقامات زندان از دخالت دادستان که به نظر می‌رسد فراتر از ملاحظات قانونی صورت گرفته است، ابراز نارضایتی کرده‌اند. رئیس و مسئول بهداری زندان هر دو اعلام کرده‌اند که با توجه به وضعیت سلامت آقای نعیمی، امکان نگهداری امن او در زندان وجود ندارد، اما درخواست‌های آن‌ها از سوی دادستان نادیده گرفته شده است.
این وضعیت نگرانی‌های جدی دربارۀ اقدامات دادستان ایجاد کرده و از سوی کادر پزشکی و مقامات زندان به‌عنوان اقدامی ناعادلانه مورد انتقاد قرار گرفته است. تلاش‌ها برای پیگیری موضوع از طریق مقامات بالاتر زندان با این پاسخ مواجه شده که تصمیم‌گیری صرفاً در اختیار دادستان است. خانوادۀ نعیمی همچنان به آزادی آقای نعیمی امیدوارند و در عین حال نگران جان او در مدت باقی‌مانده از دوران محکومیتش هستند.
۱.۲: احضار انیسا فنائیان برای آغاز دوران محکومیت خود
استان سمنان: در تاریخ ۹ اسفند ۱۴۰۳ به اطلاع رسید، انیسا فنائیان برای سپری کردن دوران محکومیت خود احضار شده است. این احضار در حالی صورت گرفته که پروندۀ تجدیدنظر او همچنان در دیوان عالی کشور تحت بررسی است.
خانم فنائیان در سال ۱۴۰۲ توسط دادگاه انقلاب سمنان به ۱۶ سال حبس محکوم شد. او از بابت اتهام «تشکیل گروه با هدف برهم زدن امنیت کشور» به ۱۰ سال حبس، برای اتهام «فعالیت آموزشی یا تبلیغی انحرافی مغایر یا مخل به شرع مقدس اسلام در قالب فرقه، گروه، جمعیت یا مانند آن» به پنج سال حبس و در خصوص اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به یک سال حبس محکوم شد. مجازات‌های تکمیلی شامل پرداخت جزای نقدی، محرومیت از حقوق اجتماعی و مصادرۀ وجه نقد از اتاق دخترش می‌باشد.
در تاریخ ۱۷ آذر ۱۴۰۳، دادگاه تجدیدنظر استان سمنان حکم حبس خانم فنائیان را از ۱۶ سال به هشت سال کاهش داد. این حکم که توسط شعبۀ هفت دادگاه تجدیدنظر و به ریاست قاضی جواد رئیسی و مستشار علی مؤمنی صادر شد، شامل هفت سال حبس از بابت اتهام «تشکیل گروه با هدف برهم زدن امنیت کشور» و یک سال حبس برای اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» است. طبق مادۀ ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی، حداکثر مجازات قابل اجرا هفت سال خواهد بود.
دادگاه تجدیدنظر دربارۀ مجازات‌های تکمیلی اظهارنظری نکرد.
۱.۳: آغاز دوران محکومیت طاهره نوروزی با پابند الکترونیکی در شیراز
استان فارس: در تاریخ ۱۱ اسفند ۱۴۰۳، حکم طاهره نوروزی، ساکن شیراز، پس از حضور او در شعبۀ اجرای احکام دادسرای این شهر به اجرا درآمد. این حکم شامل محدودیت تردد در خارج از زندان تحت نظارت پابند الکترونیکی است.
خانم نوروزی به محدودیت تردد در خارج از زندان تحت نظارت پابند الکترونیکی محکوم شده است. اعمال محدودیت تردد چالش‌هایی را برای خانوادۀ او ایجاد کرده است چرا که وی مادر دو فرزند خردسال است و همسرش در شهر دیگری مشغول به کار است.
پیشتر، شعبۀ ۳۷ دادگاه تجدیدنظر استان فارس، حکم بدوی خانم نوروزی صادره از شعبۀ یک دادگاه انقلاب شیراز به ریاست قاضی محمود ساداتی را تأیید کرده بود. طبق این حکم، خانم نوروزی به یک سال زندان با اعمال محدودیت تردد در خارج از زندان به اتهام «تبلیغ علیه نظام» محکوم شد.
خانم نوروزی پیشتر در تاریخ ۲۰ خرداد ۱۴۰۳ توسط نیروهای امنیتی در شیراز بازداشت و در بازداشتگاه ادارۀ اطلاعات موسوم به پلاک ۱۰۰ نگهداری شد. او در نهایت در تاریخ ۳۱ خرداد ۱۴۰۳، پس از پرداخت وثیقۀ دو میلیارد تومانی آزاد شد.
۲. حضور در دادگاه
۲.۱: سه زن در رفسنجان توسط دادگاه انقلاب تبرئه شدند
استان کرمان: در تاریخ ۱۰ اسفند ۱۴۰۳ به اطلاع رسید، در جلسۀ اخیر دادگاه در شعبۀ ۱۰۳ دادگاه انقلاب رفسنجان، به ریاست قاضی حسین رمضانی، سه زن به نام‌های ناهید نعیمی ،دیدار احمدی و بشری مصطفوی از اتهامات خود تبرئه شدند. این زنان پیشتر در تاریخ ۱۸ خرداد ۱۳۹۹ بازداشت و پس از آن با تودیع قرار وثیقه آزاد شده و منتظر محاکمۀ خود بودند. در حین بازداشت آن‌ها، مأموران خانه‌هایشان را تفتیش کرده و اقلام شخصی شامل کامپیوترها، تلفن‌های همراه و کتاب‌ها را ضبط کردند. ماهیت اتهامات مطروحه علیه آنان که اکنون توسط دادگاه رد شده است، هنوز مشخص نیست.
۳. تفتیش منازل
۳.۱: یورش مأموران اطلاعات به منزل محبوب حبیبی
استان فارس: در تاریخ ۳۰ بهمن ۱۴۰۳، مأموران وزارت اطلاعات به منزل محبوب حبیبی در شیراز یورش برده و دستگاه‌های الکترونیکی شامل لپ‌تاپ‌ها و تلفن‌های همراه او را ضبط کردند. این یورش در پی دستگیری پیشین آقای حبیبی در هفتم مهرماه ۱۴۰۳ صورت می‌گیرد که طی آن، او توسط نیروهای امنیتی بازداشت و در شعبۀ ۱۴ دادسرای عمومی و انقلاب شیراز به اتهام «تبلیغ علیه نظام» تحت بازجویی قرار گرفت. در آن زمان، او بیش از یک ماه را در بازداشتگاه اداره اطلاعات موسوم به پلاک ۱۰۰ سپری کرد و سپس در تاریخ ۲۰ آبان ۱۴۰۳، با تودیع قرار وثیقه آزاد شد. دلایل یورش اخیر اعلام نشده است و این مسئله نگرانی‌ها پیرامون نظارت مستمر و فشار بر افراد بهائی که پیشتر با اتهامات ساختگی مواجه شده‌اند را افزایش می‌دهد.
۳.۲: یورش به منزل کیوان دهقانی در اصفهان
عکس آقای دهقانی که در سال ۱۳۹۲ گرفته شده است
استان اصفهان: در تاریخ ۲۱ بهمن ۱۴۰۳، مأموران وزارت اطلاعات به منزل کیوان دهقانی در اصفهان یورش برده و تمام لوازم شخصی او را ضبط کردند. آقای دهقانی پیشتر در سال‌های ۱۳۸۸ و ۱۳۹۰ در اصفهان و مشهد بازداشت و زندانی شده بود.
۴. آزار و اذیت دانش‌آموزان
۴.۱: تهدید به اخراج یک دانش‌آموز بهائی در پی طرح اتهام تبلیغ اعتقادات دینی
استان اصفهان: در تاریخ ۱۰ اسفند ۱۴۰۳ به اطلاع رسید، نورا محمودی، دانش‌آموز سال دوازدهم یک مدرسۀ دولتی در اصفهان، پس از اتهام به تبلیغ آیین بهائی با تهدید اخراج روبه‌رو شده است. این اتفاق زمانی مشخص شد که خانم محمودی، دانش‌آموز ممتاز، متوجه شد که نمرۀ انضباط او به دلیل عدم شرکت در نماز جماعت به‌طرز ناعادلانه‌ای کم شده است. علی‌رغم تمایل او به نماز خواندن به‌صورت انفرادی، این اقدام او با مخالفت همکلاسی‌هایش مواجه شده و به نجس کردن نمازخانه متهم شد.
این وضعیت زمانی شدت یافت که طبق گزارش‌ها، یکی از والدین به اعتقاد خانم محمودی پی برد و شکایتی مطرح کرد که منجر به ممنوعیت ورود او به کلاس شد. مقامات مدرسه ادعا کردند که او در حال تبلیغ آیین بهائی است، که این امر موجب شکایات متعدد خانواده‌ها شده و دستور اخراج او صادر گردید. طی بازجویی یک‌روزه توسط مدیر مدرسه و مشاور، خانم محمودی در مورد فعالیت‌های تبلیغی ادعایی تحت فشار قرار گرفت. او اتهام مطروحه را رد نموده و تأکید کرد که تنها در صورتی دربارۀ اعتقادات خود صحبت می‌کند که از او سوال شود.
با وجود اینکه او در فعالیت‌های تبلیغی شرکت نکرده بود، تحت فشار مجبور به عذرخواهی از مدیر شد. در پایان روز، به خانم محمودی اطلاع داده شد که از مدرسه اخراج شده است. این اتفاق حاکی از چالش‌های مداومی است که دانش‌آموزان بهائی در ایران با آن روبه‌رو هستند.
۵. حمله به آرامستان‌ها/ممنوعیت دفن
۵.۱: چالش‌های مداوم بهائیان یزد در آرامستان خود
استان یزد: در تاریخ ۹ اسفند ۱۴۰۳ به اطلاع رسید، جامعۀ بهائیان یزد همچنان با چالش‌های عمده‌ای برای دسترسی به آرامستان خود مواجه هستند. پیش از انقلاب اسلامی، جامعۀ بهائی آرامستانی در نزدیکی شهر داشت که باغی سبز بود و نمادی از زیبایی و معنویت به‌شمار می‌رفت. پس از انقلاب اسلامی، آرامستان اصلی بهائیان مصادره و تخریب گشت و پس از آن به تدریج مکان‌های خشک و دورافتادۀ دیگری برای دفن اموات مشخص شد. در نهایت، مکان چهارمی برای دفن در نظر گرفته شد که در فاصله‌ای دور از شهر قرار گرفته و تنها از طریق جاده‌ای خاکی و پرخطر قابل دسترسی است. اسناد و عکس‌های تخریب و هتک حرمت آرامستان‌هایی که پیشتر مصادره شده‌اند، در وب‌سایت خانۀ اسناد بهائی‌ستیزی در این لینک مستند شده‌اند.
موقعیت دورافتادۀ آرامستان فعلی به‌گونه‌ای است که اغلب با طوفان‌های شنی مواجه است و این مسئله چالشی جدی برای افرادی ایجاد کرده که به مراسم خاکسپاری می‌روند یا کسانی که تنها قصد دارند برای ادای احترام به اموات خود سر بزنند.
اعضای جامعۀ بهائی از تخریب تدریجی محل دفن اموات خود ابراز ناراحتی کرده و به آسیب‌های مداوم به سنگ قبرها، درختان و مناظر اطراف آرامستان اشاره می‌کنند. مراجعه به آرامستان فعلی حاکی از ناعدالتی‌های مداومی است که جامعۀ بهائیان با آن روبه‌رو هستند، افرادی که با وجود مشارکت‌های صلح‌آمیز و مثبت خود در جامعۀ ایرانی، همچنان از تبعیض و آزار رنج می‌برند.
تصاویری که اخیراً گرفته‌شده‌اند، مراجعۀ دشوار به آرامستان و سختی‌های زیست‌محیطی که کسانی که به این مکان می‌روند با آن روبه‌رو هستند را به تصویر می‌کشند.
جاده به سمت آرامستان دورافتاده
طوفان شن در مراسم تشییع جنازۀ بهائیان در یزد
محیط خشک و طاقت‌فرسای آرامستان اختصاص‌یافته، بدون آب و دیگر امکانات
نمای کلی آرامستان یزد
۶. متفرقه
۶.۱: فشار بر مغازه‌دار برای برداشتن بنر یادبود در سمنان
استان سمنان: در تاریخ ۹ اسفند ۱۴۰۳ به اطلاع رسید، پس از درگذشت یکی از بهائیان سمنان، یکی از همسایگان بنر تسلیتی را در نزدیکی مغازه‌ای که متعلق به فرد متوفی بود، نصب کرد. این مغازه حدود ۱۲ سال پیش، صرفاً به دلیل بهائی بودن صاحب آن، به اجبار از سوی مقامات تعطیل شده بود.
پس از گذشت یک هفته، همسایه‌ای که بنر تسلیت را نصب کرده بود، آن را برداشت. این اقدام پس از فشار نیروهای اطلاعاتی که خواستار برداشتن بنر شده بودند، صورت گرفت.
او طی این مدت تحت فشار نیروهای امنیتی قرار داشت و سرانجام مجبور به پایین آوردن بنر شد. این اتفاق حاکی از ابعاد محدودیت‌های اعمال‌شده علیه بهائیان و دوستانشان است، به‌گونه‌ای که حتی کوچک‌ترین ابراز همدلی و همدردی با آن‌ها را نیز شامل می‌شود. این رویداد بار دیگر پرده از آزار و سرکوب گسترده و سیستماتیک حکومتی علیه بهائیان در ایران برمی‌دارد، وقتی که حتی ابراز تسلیت نیز با دخالت و سرکوب مواجه می‌شود.
Leave a Reply