منبع: جامعه جهانی بهائی
بروکسل—۴ آوریل ۲۰۲۵— پارلمان اروپا قطعنامهای فوری در مورد ایران تصویب کرده است که در آن نگرانی خود را نسبت به وخامت وضعیت حقوق بشر در این کشور ابراز می‌دارد. این قطعنامه به‌طور مشخص خواستار آزادی فوری و بی‌قید و شرط مهوش ثابت شده است. این سومین قطعنامهٔ فوری پارلمان اروپا در پنج ماه گذشته است که تشدید آزار و سرکوب بهائیان ایران را که مدت‌ها است با سرکوب سیستماتیک مواجه هستند محکوم می‌کند. قطعنامهٔ فوری، سازوکاری است که پارلمان اروپا برای جلب توجه و محکوم کردن موارد فوری نقض حقوق بشر در سراسر جهان از آن استفاده می‌کند.
این قطعنامه، پروندۀ مهوش ثابت را به‌عنوان یک مورد با فوریت ویژه برجسته کرده است و نسبت به آزار، سرکوب و حبس او هشدار می‌دهد. خانم ثابت که اکنون ۷۲ سال دارد یکی از اعضای گروه سابق «یاران ایران» بود، گروهی غیررسمی که به نیازهای اساسی بهائیان در ایران رسیدگی می‌کرد. او صرفاً به دلیل اعتقاد به آیین بهائی بیش از ۱۳ سال را در زندان گذرانده است. خانم ثابت در آذر ۱۴۰۳، پس از سال‌ها عدم رسیدگی پزشکی و شرایط سخت زندان، تحت عمل جراحی قلب باز قرار گرفت. او اکنون با وجود وخامت وضعیت سلامتی‌اش با چشم‌انداز هولناک بازگشت به زندان برای گذراندن ادامهٔ حکم ناعادلانهٔ ۱۰ سال حبس خود مواجه است. وضعیت وی از آن زمان تا کنون به شدت وخیم‌تر شده است و گزارش‌های متعدد پزشکی هشدار داده‌‌اند که ادامهٔ حبس می‌تواند آسیب‌های جبران‌ناپذیری در پی داشته باشد.
در جریان مذاکرات عمومی پارلمان اروپا دربارهٔ این قطعنامه، هلموت برندشتاتر، عضو پارلمان اروپا از اتریش، با اشارهٔ خاص به پروندهٔ خانم ثابت گفت:
«ایران کشوری به غایت زیبا و شگفت‌انگیز است، با مردمانی فوق‌العاده و تاریخی بسیار قابل‌توجه… اما می‌خواهم دربارهٔ شخص دیگری نیز صحبت کنم: مهوش ثابت. او نویسنده‌ای ۷۰ ساله است که تا به حال چندین بار زندانی شده است. او اکنون، در سن ۷۰ سالگی، بار دیگر به ده سال زندان محکوم شده که در حقیقت نوعی حکم اعدام است. چرا؟ صرفاً به این دلیل که بهائی است.»
آقای برندشتاتر سپس قسمتی از یکی از شعرهای خانم ثابت را که در زندان سروده شده خواند:
«و تا انسان در قفس
صفری شود پشت عددهای دیگر
و باور کند آنچه را که نبوده
و اعتراف کند آنچه را که نکرده»
اعضای پارلمان اروپا، هم در سال ۱۳۹۴، در طول اولین دورهٔ حبس خانم ثابت و هم در دورهٔ دوم زندانی شدن او در سال ۱۴۰۳، نگرانی‌های خود را دربارهٔ این حبس‌های ناعادلانه ابراز داشتند، از جمله خانم کورنلیا ارنست، رئیس وقت هیئت اروپایی در زمینهٔ روابط با ایران. خانم ارنست از مهوش ثابت به عنوان «نماد شجاعت برای تمامی زنان ایرانی، نه تنها در ایران، بلکه در سراسر جهان» یاد کرده است. بهائیان در ایران مدت‌ها است با حبس‌های خودسرانه، بدرفتاری و محرومیت از حقوق اساسی مواجه هستند. قطعنامهٔ فوری پارلمان اروپا، نشانگر تعهد این نهاد نسبت به پایان دادن به دستگیری و حبس خودسرانهٔ بهائیان و انکار سیستماتیک حقوق اساسی آنها است.
راشل بیانی، نمایندهٔ جامعهٔ جهانی بهائی در نهادهای اروپایی در بروکسل گفت: «رنج و حبس مکرر مهوش ثابت، نمادی از رنج‌های بیش از ۵۰ زندانی بهائی بی‌گناه دیگر است که در ایران در بند هستند. وضعیت خاص او مدت‌ها است که از زمان اولین حبسش در سال ۱۳۸۷ مورد توجه پارلمان اروپا بوده است. مشاهدهٔ حمایت مداوم پارلمان اروپا پس از گذشت یک دهه بسیار دلگرم‌کننده است. این پارلمان اکنون، با توجه به سن و وضعیت خانم ثابت در قطعنامهای فوری خواستار آزادی سریع وی شده است. مهوش فقط نماد سرکوب دیرینهٔ بهائیان ایران نیست بلکه فراتر از آن متانت و استقامت تزلزل‌ناپذیرش در مواجهه با مشکلات، او را به مشعل امید و الهام برای زنان و مردان در سراسر ایران تبدیل کرده است.»
اطلاعات بیشتر دربارهٔ مهوش ثابت
- دکتر شیرین عبادی، برندۀ جایزۀ صلح نوبل و وکیل مدافع مهوش ثابت و دیگر اعضای گروه سابق «یاران ایران»، در جریان محاکمۀ آنها در سال ۱۳۸۷ گفت که «هیچ مدرکی» برای اثبات هیچ یک از اتهامات مربوط به امنیت ملی، «گسترش فساد فی‌الارض» و سایر اتهامات مطرح شده توسط حکومت ایران وجود ندارد.
- در سال ۱۳۹۶، خانم ثابت بابت مجموعه شعری که در زندان اوین سروده بود، از «انجمن بین‌المللی قلم» (International PEN) لقب «نویسندهٔ دلیر» را دریافت کرد. او پیش از اولین دورۀ زندانش، از اساتید مؤسسۀ آموزش عالی بهائیان بود، مؤسسه‌ای که به جوانان بهائی ایرانی که به دلیل اعتقاد خود از ورود به مؤسسات تحصیلات عالی منع شده‌اند، دروس دانشگاهی ارائه می‌دهد.
- نرگس محمدی، برندۀ جایزه نوبل و از هم‌بندی‌های خانم ثابت در زندان اوین، در موقعیت‌های متعددی از خانم ثابت و دیگر زندانیان بهائی دفاع کرده است.
- خانم محمدی در نامه‌ای که در دی ماه ۱۴۰۱ از داخل زندان اوین منتشر کرد، لحظۀ ورود مجدد خانم ثابت به زندان اوین را چنین توصیف می‌کند: «مهوش با سرفه‌های پی‌درپی، رنگ‌پریده و با لباس تابستانی که موقع بازداشت (۹ مرداد) تنش بوده، ایستاده بود.» این روایت با اشاره به اینکه خانم ثابت در ماه‌های زمستان لباس گرم بر تن نداشت، به وضوح بی‌توجهی مسئولان زندان به سلامت او را تأیید می‌کند.
- مسیح علی‌نژاد، فعال حقوق زنان ایرانی مقیم آمریکا، نیز در آذر ماه ۱۴۰۲ بیانیه‌ای ویدیویی منتشر کرد که در آن بخشی از نامه‌ای از خانم ثابت را قرائت کرد و شجاعت او را در برابر آزار و شکنجه و بی‌عدالتی ستود.
اطلاعات بیشتر دربارهٔ آزار و سرکوب بهائیان در ایران
- در مراسم اخیر رونمایی از گزارش جدیدی با عنوان «بیگانگان: خشونت چندوجهی علیه بهائیان در جمهوری اسلامی ایران» توسط «بنیاد عبدالرحمن برومند برای حقوق بشر در ایران»، گزارشگران ویژۀ سازمان ملل متحد، از جمله پروفسور مای ساتو، گزارشگر ویژۀ حقوق بشر برای ایران، و پروفسور نازیلا قانع، گزارشگر ویژۀ آزادی دین یا عقیده، در مورد سرکوب سیستماتیک جامعۀ بهائی توسط حکومت ایران، به ویژه هدف قرار دادن زنان بهائی، صحبت کردند.
- محکومیت ۱۰ زن بهائی در اصفهان به مجموع ۹۰ سال زندان در مهر ماه جاری نمونه‌ای هولناک از آزار و سرکوب اخیر بود. این زنان پس از برگزاری فعالیت‌های آموزشی و فرهنگی مانند کلاس‌های زبان، هنر و یوگا، از جمله برای کودکان، متهم به «تبلیغ علیه نظام» شدند. مسئولان حکومت ایران این فعالیت‌ها را «فعالیت تبلیغی و آموزشی مغایر شرع» تلقی می‌کنند.
- از جمله بررسی‌های دقیق بین‌المللی اخیر، نامه‌ای توسط ۱۸ کارشناس سازمان ملل متحد بود که در آبان ماه ۱۴۰۳ منتشر شد و ایران را به دلیل هدف قرار دادن زنان بهائی با یورش به خانه‌ها، ممنوعیت از سفر و صدور احکام طولانی‌مدت زندان، محکوم کرد. این کارشناسان، شامل گزارشگران ویژۀ سازمان ملل متحد در مورد خشونت علیه زنان و دختران، آزادی دین یا عقیده و آزادی بیان، اقدامات حکومت را «الگویی مداوم از تبعیض هدفمند» خواندند. در اوایل سال جاری میلادی، گزارشی توسط سازمان «دیده‌بان حقوق بشر» با عنوان «چکمه روی گردنم» اعلام کرد که سرکوب سیستماتیک ۴۵ سالۀ بهائیان توسط حکومت ایران مصداق «جنایت علیه بشریت در زمینۀ سرکوب دینی» است.
Leave a Reply