به مناسبت شروع چهارمین سال دستگیری یاران ایران

حقیقت چیزی نیست که بتوان آن را پنهان نمود. هرچند انکار شود و یامورد بی مهری قرار گیرد ، بازهم اشعه های گرم و پر نورش از لابه لای ابرهای تیره سیاه خواهد

 درخشید

 آزادی شعار نیست ؛ آرمان هم نیست؛ آزادی حقیقت است. حقیقت مطلقی که در هر زمان به مقتضای استعداد بشر به مفهومی جدید رنگ می گیرد و جلوه می نماید

امروز گرچه آزادی در بن هر گلویی خفه می شود ولی پیوسته صداهای زیادی از برای تحقق آن بلند شده است ؛ خونهای زیادی ریخته شده است و نفوس زیادی جان و مال و

 فرزند، بل همه چیز خود را در طبق اخلاص فدا کرده اند. انگار این سنت تاریخ است که در هر زمانی تکرار می شود

در این زمان که همه جا صحبت از اجرای قانون، تحقق حقوق حقه انسانی و برقراری عدالت و انصاف است بسیاری از شهرواندان ایران هستند که بخاطر تعصبات مذهبی، نژادی ، قومی، جنسی و دگر اندیشی مورد بی عدالتی و اعمال ناروای برخی از مسئولین امور قرار می گیرند
بسیاری از جوانان به دنبال آزادی های مشروع خود در خیابانها یا در مراکز آموزش عالی مورد ضرب و جرح قرار می گیرند، عده زیادی از آنها محروم از تحصیل می شوند، بسیاری بازداشت می شوند و مورد تهمت ، اتهام و شکنجه های روحی و جسمی قرار می گیرند؛ بسیاری از زنان این دیار چشم بر لحظه آزادی خود دوخته اند تا از سلطه مردان نجات یابند؛ بسیاری از مذاهب و اقوام ایرانی از ظلمت جهل و تعصبی که همه جا را خفقان کرده است به دنبال عدل و انصاف و مساوات در این خاک هستند
در این میان ، در کنار همه تعصبات کورکورانه و جاهلانه ای که زنان و دختران ، اقوام و مذاهب مختلف و دگر اندیشان و روشن فکران این سرزمین را محروم از حقوق انسانی و شهروندی خود کرده است، بهائیان اقلیت مذهبی غیر رسمی هستند که شاید بیش از دیگران در طول تمام سی سال گذشته انقلاب از هرگونه حقوقی محروم بوده اند؛ حق تحصیلات عالیه، اشتغال در پست های اداری ، حقوق بازنشستگی، ثبت ازدواج و هرگونه طلاق ، گرفتن پاسپورت و … و بیش از دویست نفر از آنها در اول انقلاب به حکم عدم کتمان عقیده اعدام شدند؛ کسانی که دنیا به علم و هنرشان افتخار می کرد تنها به صرف عقیده جان باختند تا به جهت تعصبات جاهلانه برخی هموطنانشان دنیا از علم و هنرشان محروم گردد
این شهروندان دراثر مشقات و تضییقات بی شماری که در طول سالهای متمادی تحمل نموده اند آماده اند تا در حلقه خویشاوندان ، دوستان، آشنایان و همسایگان چون نهادی از ثبوت قد برافرازند و چون مشعلی فروزان نور امید و شفقت را بر هموطنان خود برافشانند. اطمینان به آینده درخشان ایران را در قلوب خود و دیگران زنده نگاه دارند و بر این باور استوار باشند که سرانجام نور معرفت و دانایی غمام تیره جهل و نادانی را زائل خواهد ساخت و عدالت خواهی و انصاف طلبی مردم سبب خواهد شد که از چنگ تهمت و افترا رهایی یابند و محبت و وداد بر نفرت و عناد چیره خواهد گشت
” بهائیان ایران با سلوک و منش خود نشان داده اند که واکنش صحیح در مقابل ظلم نه قبول خواسته های سرکوب گران است و نه پیروی از خوی و روش آنان. افرادی که گرفتار جور و ستم هستند می توانند با اتکا به قدرتی درونی که روح انسان را از آسیب کینه و نفرت محفوظ می دارد و موجب تداوم رفتار منطقی و اخلاقی می شود، ورای ظلم و عدوان بنگرند و بر آن فائق آیند. امید آنکه این بیان حضرت عبدالبهاء در گوشها طنین افکند : ایران مرکز انوار گردد ، این خاک تابناک شود و این کشور منور گردد.”
به امید آن روز که همه با هم ، دست در دست هم برای تاسیس جامعه ای پیشرو و مرفه و پیشبرد تمدنی سازنده و تحکیم فرهنگی بر پایه یگانگی گام برداریم

این متن توسط یکی از خوانندگان عزیز خبرنورد ارسال شده است

http://khabarnavard.blogspot.com/2011/05/blog-post_11.html: منبع