دشمن خیالی کیست

وخشور ایران

جامعه‎ای که در وجوه مختلف وجودی خود دچار مشکلات می‏شود، و یا در حلّ این مسائل کوششی مطلوب به عمل نمی‌‎آورد، یا به علّت مشورت نکردن با متخصّصین قوم، مجهودات مبذوله‎اش منتج به نتائج حسنه نمی‎گردد، مجبور می‎شود به جستجو برای یافتن سپر بلا بگردد تا آن را مسئول جمیع بلاهای وارده بر جامعه قلمداد نماید و خود را در این میان بری نشان دهد.  در بدایت حکومت جدید آنچه کاستی و کژی باشد مقصّر آن حکومت سابق قلمداد می‌گردد و این روش سالها ادامه می‎یابد تا بتوان در درون جامعه سپر بلای جدیدی یافت و آن را مقصر جلوه داد.

البتّه جمهوری اسلامی ایران نیز از این اصل حاکم بر اینگونه جوامع مستثنی نیست.  اگرچه تلاش‌هایی صورت گرفته و در مقابل تهاجمات کشور همسایه و مقاومت در برابر آن لطماتی را متحمّل شده، امّا این سیر مقصّریابی همچنان تداوم یافته و هر از گاهی گروهی ملزم شده‌اند این بار را به دوش بکشند و مورد ملامت قرار گیرند.  یکی از سهل‎الوصول‎ترین سپربلاها در این سی ساله جامعهء بهائی بوده است که با تحمّل جمیع محرومیت‎ها و علیرغم نشان دادن حُسن نیت خود و اثبات عدم مداخله در امور دولتیان و مبادرت نکردن به هیچ عمل خلافی و با نشان دادن خود به صورت جامعه‌ای منسجم و با قوام، باز هم هر زمان مشکلات بر حکومت اسلامی فشار فزاینده وارد آورده این جامعه مسئول شناخته شده و به نحوی مورد حملات لفظی یا فیزیکی قرار گرفته است.  این رَوَند همچنان ادامه دارد.  امّا بحث بنده کمی کلّی‎تر است.

جناب حدّاد عادل، ریاست سابق و عضو فعلی مجلس، از فضلای جامعهء اسلامی ایران، در اتّحادیهء جامعهء اسلامی دانشجویان به نکاتی اشاره فرموده‌اند که از همه بارزتر نسبت دادن هر حرکتی در جامعه به دشمن است.  امّا هرگز به طور صریح ذکر نشده که این دشمن خیالی کیست و چه مقصدی دارد.  هنوز سال تحصیلی آغاز نشده، ایشان پیش‎بینی کرده‌اند که دانشجویان اعتراضاتی را ترتیب خواهند داد و صدای خود را بلند خواهند کرد و پیشاپیش آن را به دشمنان کشور و نظام نسبت داده‌اند که قصد دارند دانشجو را در مقابل نظام قرار دهند.  ایشان البته توضیح نفرمودند که اگر صدای دانشجویان شنیده شود و به درد دل‎های آنها گوش فرا داده شود، و به جای چماق بر سر، دست نوازشی بر آن کشیده شود، دیگر این دشمن خیالی چگونه می‎تواند دانشجو را به سوی خود جذب نماید؟

ایشان توضیح نداده‎اند اگر به صدای اعتراض زنان گوش فرا داده شود و حقوق پایمال شدهء آنها در طول قرنها اعاده گردد و جایگاهی که بحق متعلّق به آنها است به ایشان داده شود، چگونه ممکن است به خیابانها بیایند و احقاق حق نمایند؟ مگر کمپین یک میلیون امضاء چه مشکلی برای جامعهء ایران ایجاد می‎کرد که بسیاری به این گناه به زندانها افتادند و لطمه دیدند؟  اعادهء حقوق آنها که به مراتب هزینهء کمتری برای جامعه در بر داشت.

ایشان توضیح نداده‌اند که دیگر صنوف جامعه، اعم از بهائیان، دراویش، اهل تسنّن، یهودیان، کردها، بلوچها، ترکمن‌ها و هر اقلّیت قومی و دینی و زبانی دیگر، که با مظالمی مواجهند و صرفاً حقوق پایمال شدهء خود را می‎طلبند، چه دشمنی با جامعه‎ای که درون آن زندگی می‎کنند می‎توانند داشته باشند؟  اگر خود ایشان، که اخیراً در کشور انگلستان بودند، به عنوان یک اقلّیت با تبعیضی مواجه می‌شدند و معترض گشته طالب حقوق انسانی خود می‎شدند، آیا حکومت انگلیس اعتراض ایشان را به دشمنان خارجی انگلستان نسبت می‌داد؟ آیا اعتراضات مسلمانان در فرانسه به ممنوعیت حجاب را، دولت فرانسه به دشمنان این کشور نسبت داد؟ آیا تجمّع مسلمانان سیاه‌پوست در امریکا را حکومت آن کشور به دشمنان خارجی نسبت داد؟  جمیع این حکومت‎ها آن را ناشی از مشکلات داخلی دانستند و در حدّ مقدورات خود برای حلّ مسائل اقدام کردند.

چرا، به جای رسیدگی به مشکلات و حلّ و فصل آنها، تفکّر و تعقّل و حق‎طلبی هم‎وطنان خود را زیر سؤال برده آنها را در حدّ عامل بیگانه تنزّل می‎دهید و به این ترتیب به خودتان نیز اهانت روا می‎دارید؟  چرا به جای توصیه به مسئولان امور جهت برقراری تریبون آزاد برای بیان مشکلات جامعه و یافتن راهی جهت بهبود وضعیت، زخمی بر دل هم‎میهنان خود وارد می‎کنید و به این وسیله مشکلی بر مشکلات دیگر می‏افزایید؟ باشد که این دیدگاه دلسوزانه مورد بررسی جناب حدّاد عادل قرار گیرد و طریقی دیگر برای شنیدن ندای دانشجویان بیابند و خودشان به میان آنها بروند و سؤال از مشکلاتشان نمایند، در میان زنان معترض و شرکت کننده در تظاهرات حضور یابند و به درد دل آنها گوش دهند، نمایندهء اقلّیت‎های قومی و دینی را بپذیرند و رفع مشکلاتشان نمایند و به این ترتیب در طریق ایجاد جامعه‌ای قویم، منسجم، پیشرو، مترقّی و متعالی گام بردارند. ایرانی در طول تاریخ جایگاهی بلند و متعالی داشته و مستحق بهترین مقام و مرتبه در میان اهل عالم است. جانتان خوش و دلتان آگاه باد.