نوشین، به جرم درس‌دادن در زندان است! ممنوعیت تحصیل و تدریس در سرزمین مقدس

خسرو شمیرانی

او را هرگز ندیده‌ام اما تصویری که خواهرش ترسیم می‌کند برایم بسیار ‌‌آشناست. در تمام تصاویری که از او دیده‌ام، لبخندی معصومانه بر لب‌ دارد. لبخندی که الان به بند ‌ک

شیده ‌شده ‌است. او در زندان اوین محبوس است. نوشین جرم‌اش آموزش به جوانانی ‌است که مطابق «قانون» ایران، حق تحصیل عالی از آنها ستانده شده ‌است. او خود یکی از این جوانان بود که در ایران اجازه تحصیل نداشت، اما توانست از طریق مکاتبه‌ای در دانشگاه ایندیانا تحصیلات عالی خود را شروع کند و دیرتر در کانادا در مقطع تخصصی ادامه تحصیل بدهد. خواهر بزرگتر نوشین، نسرین خادم، که مسیری شبیه به خواهر کوچکتر را پیموده، درباره نوشین چنین می‌گوید: «بسیار صمیمی و خوش‌برخورد است. همان بار اول که شما را ببیند، به قدری صمیمی می‌شود که انگار دوست چندساله هستید. خیلی زود با همه دوست می‌شود. مردم هم متقابلاً او را دوست دارند و به او اعتماد می‌کنند. شاید بشود گفت که بیش از حد مهربان است و همیشه خود را فدای دیگران می‌کند. الان هم که در زندان است مرتب نگران من و

پدرم است و از ما می‌خواهد که نگرا‌ن او نباشیم

نسرین خادم که اکنون در ونکوور کانادا زندگی می‌کند و به گفته‌ی خودش عاشق تحصیل بوده ‌است، در طی انقلاب فرهنگی در سال 1359 از دانشگاه «پاکسازی» می‌شود. نسرین خادم دلیل عدم تحصیل خود و خواهر کوچکترش را در ایران چنین توضیح می‌دهد: «امکان تحصیل در ایران وجود نداشت به علت اینکه شرط ثبت‌نام در کنکور، داشتن یکی از چهار دین رسمی (مسلمان، مسیحی، یهودی، زرتشتی) بود و امکان ثبت‌نام برای یک فرد بهایی وجود نداشت.»

نسرین و نوشین که بهایی هستند به «جرم» باور مذهبی خود از تحصیل در ایران محروم می‌شوند و به ‌همین دلیل هر دو در سال 1987 با دانشگاه ایندیانا در آمریکا تحصیل مکاتبه‌ای را آغاز می‌کنند. به دلیل پیچیدگی‌هایی که این شیوه تحصیل با خود داشت، تحصیل طولانی و دشوار می‌شود. اما نسرین و نوشین تسلیم نمی‌شوند و راه را تا آخر می‌روند

بعد از دریافت لیسانس هر دو در دانشگاه کارلتون اتاوا پذیرفته می‌شوند و در این شهر دوره فوق‌لیسانس را پشت سر می‌گذارند. نوشین پس از گرفتن فوق‌لیسانس از دانشگاه کارلتون کانادا در سال 2003 به ایران برمی‌گردد

نسرین خادم می‌‌گوید: «او رفت تا به کشور خود خدمت کند

او درباره دوران تحصیل در اتاوا می‌گوید: «دردانشگاه اتاوا بیشتر دانشجویان من و نوشین را اشتباه می‌گرفتند. یادم می‌آید که یک دانشجوی کانادایی به نام «شری» با من درس International Business را داشت و با نوشین درس Leadership. او اصلاً نمی‌دانست که ما دو نفر هستیم تا اینکه در پایان ترم وقتی که استاد Leadership همه دانشجویانش را به اضافه یک همراه به منزلش دعوت کرده بود، شری با تعجب به من و نوشین نگاه کرد و گفت: ‌شماها دو نفر هستید؟ من تا حالا فکر می‌کردم که یک نفرید و همیشه متعجب بودم که چرا در کلاس International Business با من خیلی صمیمی هستید ولی در کلاس دیگر نه

از او می‌پرسم، چرا دولت ایران اجازه نمی‌دهد بهاییان تحصیلات عالی داشته باشند. نسرین می‌‌گوید: « نمی‌دانم. بهتر است این سؤال را از دولت ایران بپرسید ولی شاید دلیل این است‌ که دولت ایران نمی‌خواهد بهاییان در مناصب مهم کشور که نیاز به تحصیلات عالی دارد، حضور داشته‌ باشند. در صورت نداشتن تحصیلات عالیه امکان داشتن منصب خوب در هیچ نقطه دنیا امکان‌پذیر نیست. از طرفی کسی که دارای علم و دانش است کلامش نفوذ دارد

در پاسخ به این سؤال که چرا تحصیلات عالی برای او مهم است، می‌گوید: «من معتقدم که علم لازمه وجود و رشد انسان است. مثل نردبانی می‌ماند که راحت‌تر انسان را به طبقات بالاتر هدایت می‌کند. یک فرد با داشتن تحصیلات عالیه نه تنها خودش نفع می‌برد بلکه برای دیگران نیز مفیدتر است. نوشین بیشتر از من به تحصیلات عالی اهمیت می‌دهد. همیشه مرا برای گرفتن PhD تشویق می‌کند. مادرم نیز که در قید حیات نیستند آرزویشان این بود که من و نوشین تحصیلات عالی داشته باشیم

جامعه بهاییان ایران با مشکل بزرگی که نظام حکومتی برایشان به وجود آورده به شکل مثبتی روبه‌رو شده‌ است. این جامعه سال‌ها پیش مؤسسه‌ای به نام BIHE «مؤسسه بهایی تحصیلات عالیه» را به وجود آورد

نوشین، به جرم درس‌دادن در زندان است

دکتر بهروز ثابت یکی از استادان و مسئولان این مؤسسه، ساکن ایالات متحده ‌است. او در این رابطه می‌‌‌گوید: «[سیاستگذاران حکومت ایران] تصور می‌کردند که این تبعیض‌ها و محدودیت‌ها به تنش درونی منجر می‌شود و جوانان را به از خود بیگانگی سوق خواهد داد… به زبانی دیگر جوانان بهایی را مقابل دو انتخاب قرار دادند: یا از تحصیل بازمانند و یا پشت به جامعه و آئین خود کنند. جامعه بهایی نمی‌توانست در مقابل این تهدیدات خاموش بماند. سرنوشت یک نسل در مخاطره افتاده بود. از این رو به جهت جبران خلاء آموزشی و فرهنگی، مؤسسه بهایی تحصیلات عالیه BIHE تشکیل گشت

از نسرین خادم می‌پرسم، چرا او و نوشین تصمیم گرفتند با این «دانشگاه» همکاری کنند؟ ‌می‌گوید: «دانشجویانی در این دانشگاه درس می‌خوانند که فقط به‌علت بهایی بودن، ‌برای آنها امکان ادامه تحصیل در دانشگاه‌های رسمی کشورمان، ایران وجود ندارد. این دانشجویان با کمترین امکانات، حاضر به ادامه تحصیل هستند و این افتخار من است که به این دانشجویان که معمولاً بسیار بااستعداد هستند کمک کنم

از آخرین اخبار مربوط به نوشین می‌پرسم؛ زن جوانی که بعد از کسب فوق لیسانس در اتاوای کانادا، آسایش خود را فدای زندگی در ایران و آموزش به جوانان ایرانی محروم از تحصیل کرد. نسرین خادم می‌گوید: «الان در بند 209 زندان اوین است. تا آنجا که خبر دارم هم با زندانی‌ها و هم با برخی زندانبان‌ها دوست شده است. در صحبتهای تلفنی که با اعضای خانه داشته همه را تسلی می‌دهد و به صبر دعوت می‌کند. مرتب تأکید می‌کند که نگران او نباشیم. روز 26 سپتامبر 2011، قرار است که دادگاه او تشکیل شود.» و گذاری به گذشته می‌زند: «در زمانی که با هم در دانشگاه ایندیانا به صورت مکاتبه‌ای تحصیل می‌کردیم، واحد ها را مثل هم می‌گرفتیم و امتحانات را هم‌زمان می‌دادیم. یادم می‌آید که یک بار امتحان داشتیم و نوشین مریض شد و من هم امتحان را کنسل کردم. خیلی به هم نزدیک بودیم و هستیم. روزی نیست که به یادش گریه نکنم. خیلی دلم برایش تنگ شده است

http://hafteh.ca/cover-story/5178–l-r-.html: منبع