پارلمان ادیان، فرصتی مناسب برای بیان حقایق و شنیدن آن

ایران‏پرس‏واچ: بنابر گزارش پایگاه اطلاع رسانی سیاست روز کشور ایران با تمام توان در اجلاس جهانی ادیان که در نیمه آذرماه سال جاری در کشور استرالیا برگزار می‏گردد، شرکت خواهد کرد. این موضوع در حالی بیان می‏گردد که با کمال تاسف در سرزمینی که خود مسکن پیروان ادیان گوناگون می‏باشد امکان گفتگو  میان آنها به دلیل انواع محدودیت‏ها و عدم‏بردباری‏ها موجود نمی‏باشد. از طرفی گروه‏ها دینی دیرین و کهن سالی چون صابئن و یزیدیان به روال صد ساله اخیر به رسمیت شناخته نشده‏اند و از سوی دیگر پیروان آیین جوان‏تر ولی به مراتب پر تعدادتر بهائی به طور سازمان‏یافته مورد آزار قرار گرفته حتی از حقوق شهروندی خود نیز محروم می‏گردند. پیروان سایر ادیان و مذاهب رسمی نیز بعضا با مشکلات بسیار مواجه می‏باشند. در چنین وضعیتی آیا به‏جا نیست که نخست از علت این وضعیت اسفناک بپرسیم و چرایی ان بپردازیم؟

تاکنشان

با نزدیک شدن به زمان برگزاری پارلمان ادیان، میدانی فراهم آمده و فرصتی مهیّا شده تا پیروان ادیان مختلف از سراسر جهان گرد هم آیند و نقاط مشترک خود را دریابند و قدمی در جهت رفع تعصّبات و سوء تفاهمات بردارند و با توسّل به منشأ واحد خود که همانا ذات الوهیت است، طبق رضای او، که برقراری صلح و آرامش در بین ابناء نوع بشر است، و منطبق با هدف والای او، که وحدت بین بنی نوع بشر است، قدم‎های بلندی بردارند.

شرط حضور در چنین جمعی، داشتن نیتی خالص و هدفی والا در جهت رفع موانع دیرین بین افراد بشر است که آنها را از وحدت حقیقیه دور ساخته و اسباب نزاع و جدال به بهانه‎های واهی فراهم نموده و انواع تعصّبات را در قلوب راه داده و یگانگی را از میان برده است. در این میان، آنچه که اهمّیت ندارد این است که بنا به معتقدات دینی، پیروان کدام دین پیروان کدام آئین را قبول ندارند و بر حقانیت الهی آنها صحّه نمی‎گذارند؛ آنچه که مهم است احترام متقابل به آراء و عقاید یکدیگر است تا زمینه‎ای محبّت‎آمیز پدید آید و امکان گفتگو فراهم شود.

از جمله شرایط حضور در چنین جمعی جهانی آن که، پیروان هر آئینی به بیان حقایق مربوط به دیانت خود پردازند و راه حلّ‎هایی را که برای رفع مشکلات و معضلات عالم انسانی دارند مطرح نمایند و همانطور که مایلند دیگران به سخنان آنها گوش فرا دهند، متقابلاً آمادگی داشته باشند که خود به سخن دیگران گوش فرا دهند و نکات مثبت را بپذیرند و در جهت وحدت نوع بشر قدم بردارند.

شرط دیگر آن که از تهمت و افترا به سایرین اکیداً امتناع نمایند.  در طول قرون و اعصار پیروان هر دیانتی، دین دیگر را به باد بهتان‎ها و اکاذیب گرفته و سعی در تخطئه نمودن آنها نموده است تا با منکوب کردن دیگران، خود را برتر و بالاتر نشان دهد.  بهاءالله، شارع دیانت بهائی، در لوح اتّحاد می‎فرماید، “برتری و بهتری که به میان آمد عالم خراب شد و ویران مشاهده گشت … بلی انسان عزیز است چه که در کلّ آیهء حق موجود؛ ولکن خود را اعلم و ارجح و افضل و اتقی و ارفع دیدن خطائی است کبیر.”

شرط دیگر آن که، امور به مشورت گذاشته شود و اگر پیشنهادی پذیرفته نشد، احدی مکدّر نشود و با صفای قلب به استماع دلائل و براهین دیگران بپردازد و به علّت ردّ پیشنهادش طریق خصومت در پیش نگیرد و چنانچه پیشنهاد پیروان ادیانی که مورد قبول و پذیرش او نیستند به تصویب اکثریت رسید، غبار کدورت بر قلبش ننشیند که از بین رفتن صفای قلب آغاز عداوت است و سرانجام به بیگانگی منجر شود.

می‎دانیم که ادیان شاخه‎های متعدّد دارند، ادیان ابراهیمی، ادیان فارسی، ادیان شرق دور، و بسیاری از آئین‎ها که شاید منشأ وحیانی ندارند و فقط مصلحی اجتماعی بنیان‎گذار آنها است؛ چه بسیار که اسامی دیانتی در کتاب مقدّس دیانت دیگر نیامده و منشأ وحیانی آن مورد پذیرش پیروان این آئین نباشد.  امّا احترام متقابل و امتناع از هتک حرمت واجب و لازم تا وصول به نتیجهء مطلوب میسّر گردد.

شکّی در این نیست که دین باید سبب الفت و محبّت باشد؛ اگر سبب نزاع و جدال گردد البتّه بی‏دینی بهتر است.  اکنون که نمایندگان ادیان جهان در محلّی واحد گرد هم می‎آیند، باشد که به این کلام توجّه داشته باشند که، “ای دانایان امم سراپردهء یگانگی بلند شد؛ به چشم بیگانگان یکدیگر را مبینید.  همه بار یک دارید و برگ یک شاخسار،” و اختلافات را از میان بردارند و همّ خود را مصروف آسایش و آرامش ابناء اوطان خویش نمایند و جهان را جهان واحد سازند.

تردید نباید به دل راه داد که اگر نمایندگان دیانتی با قلوب آلوده به تعصّب راهی این کنفرانس عظیم گردند، مانع از حصول هدف گردند و حضورشان نقض غرض خواهد بود و این تعصّب است که هادم بنیان عالم انسانی است. جانتان خوش و دلهایتان پرانتباه باد.