معبد بهائی باعث افزایش گردشگری و ازدیاد قوای روحانی شهر سانتیاگو گردیده است

ماخذ: impresa.elmercurio.com

ترجمه: بهائیان در آئینه مطبوعات

آقای هاویر کنتراس^۱ اخیرا در باره معبد بهائی چنین اظهار نموده است: «اولین مشرق الاذکار بهائی امریکای جنوبی که در دامنه سلسله جبال آند ^۲ در نزدیکی شهر سانتیاگو، پایتحت کشور شیلی، در اواسط ماه اکتبر سال ۲۰۱۶ در منطقه ای بنام پنیالولن ^۳در نهایت جلال افتتاح گردیده، با شکوه و استحکامش هر روزه توجه بیشتری از مردم را بخود جلب میکند.»

روز دو شنبه اخیر گروه نظم بدیع^۴ که شب قبلش در تآترکاپولیکن^۵ برنامه اجرا نموده ودر روز بعد هم به دیدنیهای پایتخت شیلی رفته بودند، در صفحه اینستاگرم خود تحت عنوان «روزی فراموش نشدنی با مردمی دوست داشتنی» مطالبی نوشته اند. این مطالب همراه با عکس اعضاء گروه و تهیه کنندگان محلی که به دعوتشان به شیلی آمده بودند در جلوی این بنای پر ابهت گرفته شده است. این ساختمان مانند غنچه گلی عظیم در حال شکوفائی میباشد که در میان دامنه سر سبز جبال آند که شهر سانتیاگو را محاصره کرده قرار دارد. زمانی که به طرف شرق شهر سانتیاگو نظر بیاندازیم غیر ممکن است این بنای مجلل که با ارتفاع ۳۰ متری مرتفع گردیده از نظر پنهان بماند.

ساختمان این بنای عظیم شش سال پیش در زمینی به مساحت ۶ هکتار در ناحیه پنیالولن که عامل کنجکاوی مردم و اهالی منطقه بود شروع گردید. در دو سال خاتمه بنا، جناح های نه گانه منحصر بفردش قد کشیده،که مخلوطی از مرمر و شیشه میباشد و نور آقتاب با تلالویی خاص از آن بازتاب می یابد و مانند گلپرهای زیبائی سر به آسمان می سایند.

برای بسیاری از مردمان این سؤال مطرح بود که هدف از این بنای عظیم که تدریجا سر به فلک میکشد چه میتواند باشد؟ آیا بنائی است برای همگان و یا ساختمانی است خصوصی؟

عاقبت این معما در روز ۱۶ اکتبر هنگام افتتاح اولین مشرق الاذکار قاره امریکای جنوبی در کشور شیلی که بدون هیچ تشریفاتی رسمی و بدون وجود روحانیون، تمثالها و تصاویر مذهبی انجام گرفت حل گردید، در فضائی که همگان از زن و مرد، خرد و کلان بدون در نظر گرفتن عقاید و افکار مذهبیشان برای نیایش و تلاوت آثار دیانت خویش گرد هم آمده بودند.

دیانت بهائی از سال ۱۹۴۰ پیروانی در کشور شیلی پیدا کرده است که در دهه های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ آنچنان پیشرفتی نمود که در سال ۲۰۰۱ میلادی جهت استقرار مشرق الاذکاری جهانی و بعنوان محل اولین مشرق الاذکار امریکای جنوبی برگزیده شد.

آئین بهائی با ۶ میلون پیرو همواره در حال گسترش و افزونی است که هم اکنون در ۲۴۷ کشور و جزیره استقرار یافته است.

دیانت بهائی بر اساس تعالیم بهاءالله، نجیب زاده ای ایرانی، در اواسط قرن ۱۹ بنا گردیده است. بهاءالله سرچشمه تمامی ادیان را یکی میداند. هر یک فصلی هستند از یک دیانت کلی الهی که در هر عصری پیام آور خود را داشته: از ابراهیم تا کریشنا، از زردشت تا موسی، از بودا تا مسیح، محمد و نفس بهاءالله که در حال حاضر جدیدترین ایشان میباشد.

بهاءالله می آموزد که «دین الله و مذهب الله از برای حفظ و اتحاد و اتفاق و محبت و الفت اهل عالم است.»

بهاءالله راه حل مشکلات عدیده بشر را در اتحاد و همبستگی میان ملل میدانند.

ستایش و گفتمان با شهر

آقای ادوارد ریو سکو^۶ مدیر این معبد بهائیان اظهار می دارند که «اینجا مکانی برای یگانگیست و درب آن بروی تمام جامعه بشری باز است. هدف از بنای این ساختمان این است که تمامی افراد بشری صرف نظر از تفاوتهای عقدیتی، مذهبی، قومی و یا جنسی بتوانند در محیطی آرام، در سکوت به تفکر و راز و نیاز و مناجات و دعا بپردازند و یا فقط از دیدن مناظر زیبای طبیعی، باغهای آرام با گلهای بومی این نواحی، و منظره شهر سانتیاگو لذت ببرند.»

وی هم چنین ادامه میدهد که « این بنا در دامنه سلسله جبال آند مکانی است که گفتمانی دائمی بین طبیعت، شهر، و روح ایجاد میکند.»

آقای پابلو آلاردو^۷، استاد و رئیس دانشکده معماری دانشگاه دسارولو^۸ که در ماه فوریه امسال، در مراحل پایانی ساختن بنا، از آن دیدن کرده بود در این زمینه به روزنامه محلی ال مرکوریو^۹ می گوید:

«مقصد این معبد اعم از نقطه نظر شهری، گردشگری و معماری امری است که در برگیرنده و جهانی میباشد.»

همچنین مباشر شهر سانتیاگو آقای اورِگو کلادیو^۱۰ در مشارکت برنامه افتتاحیه مشرق الاذکار در ماه اکتبر علاوه بر تأکید به همین موضوع اضافه نموده که « این معبد توانائی شگرف و مهمی برای جلب گردشگران را دارد.»

معبد که در انتهای خیابان گرسیا و در آدرس Diagonal Las Torres 2000 قرار دارد، روزهای دوشنبه تعطیل است ولی هزاران بازدید کننده در عرض هفته، اکثراً روزهای شنبه و یکشنبه، از آن دیدار میکنند.

بازدید کنندگان، از خرد تاکلان، در نهایت آرامش و احترام از پله ها بسوی معبد که باغچه هائی مصفا با گلهای بومی و حوضچه هائی با فواره در اطراف دارد، آرام آرام بالا میروند.

نور داخل این بنا از خواص جالب بناست، زیرا بخاطر مصالح ساختمانی که در جناحهای آن بکار گرفته شده نور طبیعی از خارج به داخل بازتاب میگردد و از نور مصنوعی استفاده نمی گردد.

خانم اولگا دیچی^۱۱ هنرمندی مجسمه ساز در بازدید اخیرش در باره این معبد اظهار نموده که «انچه را که بشر خلق می کند هرگز نمی تواند از طبیعت [از لحاظ زیبایی] پیشی بگیرد ولی این ساختمان نه تنها زیبایی طبیعت اطراف را نمی پوشاند بلکه بر آن می افزاید که این امر مهمی است و شایستگی بازدید همگان را دارد.» یکی از دوستان این هنرمند کارمن گونزالس ^۱۲ بیاد سکوت محیط افتاده اشاره میکند که «فضای پر آرامشی را که [معبد] ایجاد نموده در مقایسه با هیاهوی شهر غیر قابل تصور است.»

هاویر^۱۳، دانشجوی دانشگاه آدِلفو ایبانز^۱۴ که بدفعات از این مشرق الاذکار بازدید نموده با اطمینان اظهار میدارد که بازدید کننده در لحظه ورود آرامشی روحانی در خود احساس میکند و در ادامه اضافه میکند که «هنگامیکه برای اولین بار به محوطه معبد وارد میشوید، از خارج ساختمانی بسیار زیبا و بدیع مشاهده میشود ولی هنگامیکه در داخل به نیایش مشغول میگردید بتدریج به حقیقت نفس خویش پی خواهید برد و خود را دوباره خواهید یافت.»

خانم آنالنا^۱۵ که معلم و ساکن منطقه پنیالولن است و اسرارآمیز بودن بنا او را مجذوب خود کرده، در بازدیدی از معبد اظهار داشته که «بنای بسیار فوق العاده ای است و هنگام ورود بدان احساس آرامش و صلح عمیقی انسان را فرا میگیرد. مکانی است آرام و سرشار از نیایش، مکانی است برای راز و نیاز و گذراندن مدتی به سکوت، دعا، مطالعه و یا تفکر در امور روحانی.»

_____

۱. Javier Contreras
۲. Los Andes
۳. Peñalolén
۴. New Order
۵. Caupolican
۶. Edvardo Rio Seco
۷. Pablo Allardo
۸. Universidad del Desarrollo
۹. El Mercurio
۱۰. Orrego Claudio
۱۱. Olga Dici
۱۲. Carman Gonzalez
۱۳. Javier
۱۴. Adolfo Ibanez
۱۵. Analena