ماخذ: www.radiozamaneh.com
فرهنگ امیری، ۶۳ ساله در تاریخ دوشنبه ۵ مهر ۱۳۹۵ در بیرون منزل مسکونی خود در محله قاسم‌آباد یزد به قتل رسید.
قاتلان فرهنگ امیری دو برادر هستند که از مدت‌ها قبل خانواده امیری را تحت نظر داشتند و می‌دانستند که همه آن‌ها بهائی هستند. آن‌ها شب قبل از حادثه به بهانه خرید خودرو به منزل او مراجعه کرده بودند و در شب حادثه بار دیگر به منزل او رفته و او را با ضربات متعدد چاقو کشتند اما در حال فرار توسط کاسبان محل دستگیر و تحویل پلیس داده شدند.
جامعه جهانی بهائیان می‌گوید دو مظنون در جریان بازجویی‌ها و دادگاه به قتل فرهنگ امیری به دلیل بهائی بودن او اعتراف کرده و گفته بودند که اعتقادات مذهبی‌شان و سخنان روحانیانی که بهائیان را ضد اسلام معرفی می‌کنند آن دو را به ارتکاب قتل ترغیب کرده بود.
یکی از آن‌ها گفته بود: «می‌خواستیم یک بهائی را بکشیم. شنیده بودم که بهائیان، مسلمانانی هستند که از اسلام روی برگردانده و مرتد هستند و ریختن خونشان ثواب است.»
برادر دیگر نیز در بازجویی گفته بود: «هدفمان کشتن یک بهائی بود. مهم نبود چه کسی باشد.»
بنا به این گزارش، آن‌ها حتی در جریان بازجویی‌ها اعلام کرده بودند که در صورت آزادی فرد دیگری را به قتل خواهند رساند.
قتل فرهنگ امیری به دست یکی از دو برادر انجام شده و به گزارش پزشک قانونی و اعترافات و تحقیقات بازپرس پرونده برادر کوچکتر نقشی در قتل نداشته و فقط دهان امیری را گرفته بوده و با چاقویی کوچک به صورت او ضربه می‌زده است.
پدر این دو برادر جوان که پیش از این از تندرو بودن آن‌ها نگران بوده و موضوع را با وزارت اطلاعات هم در میان گذاشته بود، از یک روحانی که باعث گرایش پسرانش به افراطی‌گرایی شده شکایت کرد اما یکی از مسئولان به او توصیه کرد که از شکایت خود صرف‌نظر کند.
به‌رغم تمام این مسائل و اعترافات اکنون این دو نفر با قرار وثیقه آزاد شده‌اند.
دیان علائی، نماینده جامعه جهانی بهائی در سازمان ملل متحد در ژنو این تصمیم دادگاه را «عملی زشت و تأسف‌آور» خواند و گفت: «چگونه یک نظام قضائی عادل می‌تواند دو قاتل را که به قتل یک فرد بی‌گناه به دلیل اعتقاداتش اعتراف کرده‌اند و تمایل به تکرار آن عمل را دارند، رها کند و به آن‌ها اجازه دهد آزادانه در اجتماع زندگی کنند؟»
قاضی دادگاه گفته است حتی اگر خانواده امیری از شکایت خود صرف‌نظر نکنند، مجازات در نظر گرفته شده برای دو جوان بسیار سبک خواهد بود.
قانون جزایی ایران دیه و قصاص را تنها در مورد مسلمانان و سه اقلیت دینی مسیحی، کلیمی و زرتشتی که در قانون اساسی به‌رسمیت شناخته شده‌اند ذکر کرده است. جمهوری اسلامی بهائیت را به‌عنوان دین به‌رسمیت نمی‌شناسد
دیان علائی در این‌باره گفت: «آن‌چه بسیار تکان‌دهنده است فضائی است که اجازه می‌دهد چنین اعمال شنیعی صورت گیرند. قتل آقای امیری به‌طور آشکار نتیجۀ سال‌ها تبلیغات تنفر‌آمیز و تحریک به نفرت توسط رسانه‌ها و برخی رهبران دینی علیه بهائیان در ایران است.»
به‌گفته جامعه جهانی بهائیان در سال‌های اخیر شمار مقالات، فیلم‌ها و سایر مطالب ضد بهائی در ایران افزایش یافته و در فاصله سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۶ بیش از ۲۰ هزار مورد از چنین مطالبی منتشر شده است. افزون بر این، صدها خطبه مذهبی در سراسر ایران درباره منع معاشرت با بهائیان و تشویق به ابراز تنفر و خشونت علیه آن‌ها ایراد شده است.
دیان علائی می‌گوید: «نمایندگان قوه قضائیه ایران بارها در مجامع بین‌المللی ادعا کرده‌اند که با بهائیان مانند سایر شهروندان این کشور رفتار می‌شود؛ اما متأسفانه تصمیم اخیر این دادگاه قوانین تبعیض‌آمیز ایران علیه بهائیان و محرومیت سیستماتیک کل یک جامعه از حمایت‌های اولیه و بنیادین قانونی را آشکار می‌سازد.»
پدر فرهنگ امیری، هدایت‌الله امیری نیز در سال ۱۳۳۴ به همراه شش بهائی دیگر به دلیل مذهب‌شان کشته شده بودند که در میان جامعه بهائیان این هفت شهروند کشته شده بهائی که از بستگان فرهنگ امیری بودند به «شهدای سبعه یزد» معروف‌اند.
Leave a Reply