کمال کاشانی و فرهمند ثنائی، دو شهروند بهایی پس از ۵ سال آزاد شدند

, , Leave a comment

ماخذ:‌ www.hra-news.org

خبرگزاری هرانا – کمال کاشانی و فرهمند ثنایی، دو تن از شهروندان بهایی ساکن گرگان که ایام محکومیت خود را بصورت تبعیدی در زندان رجایی شهر کرج می گذراندند پس از تحمل ۵ سال حبس امروز از این زندان آزاد شدند. علیرغم این آزادی پریسا شهیدی و فرح تبیانیان همسران این دو شهروند بهایی همچنان به دلیل باورهای دینی خود در زندان به سر می برند.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، کمال کاشانی و فرهمند ثنایی دو شهروند بهایی اهل گرگان که هر یک به تحمل ۵ سال زندان محکوم شده بودند و از سال ۹۱ در زندان به سر می بردند امروز از زندان رجایی شهر کرج که محل تبعید و تحمل حبس آنان بود آزاد شدند.

کمال کاشانی، متولد ۱۳۳۷ در گنبد کاووس و ساکن گرگان مورخ ۲۶ مهرماه سال ۹۱ در گرگان دستگیر و سپس به تهران منتقل و با اتهامات «تبلیغ علیه نظام، همکاری با دول متخاصم و عضویت در تشکیلات مخفی بهائی» در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران توسط قاضی مقیسه به ۵ سال حبس محکوم شد.

این شهروند بهایی در اوایل دهه ۶۰ درحالی که یک ترم به پایان تحصیلاتش در رشته صنایع اتومبیل باقی مانده بود از دانشگاه اخراج شد. وی سابقه بازداشت و تحمل ۵ سال و سه ماه حبس از سال ۶۲ تا ۶۷ را نیز به دلیل عضویت در محفل روحانی بندر ترکمن را نیز دارد. در همان سال‌ها برادر بزرگتر وی با نام «جمال کاشانی» عضو محفل روحانی دهقان ویلا در کرج بازداشت و در آذرماه سال ۶۳ در زندان اوین اعدام شد.

پریسا شهیدی همسر کمال کاشانی است که به ۱ سال و ۹ ماه حبس تعزیری محکوم شده است، خانم شهیدی ۲۵ خردادماه ۱۳۹۶، جهت تحمل حبس خود را به زندان امیر آباد گرگان معرفی کرد.

فرهمند ثنائی دیگر آزاد شده امروز، متولد ۱۳۴۵ در گرگان، مورخ ۲۶ مهرماه سال ۹۱ همراه همسرش در منزل شخصی خود بازداشت و با اتهامات «تبلیغ علیه نظام، همکاری با دول متخاصم و عضویت در تشکیلات مخفی بهائی» در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران توسط قاضی مقیسه به ۵ سال حبس محکوم شد. همسر او چندی بعد از بازداشت با تودیع وثیقه آزاد شد.

فرح تبیانیان همسر فرهمند ثنائی، مدتی بعد به ۱ سال و ۹ ماه حبس تعزیری محکوم شد، وی ۲۳ خردادماه ۱۳۹۶، جهت اجرای حکم محکومیت بازداشت شد و اکنون برای تحمل حبس در زندان گرگان به سر می برد.

 

Leave a Reply