برنامۀ سرّی دولت ایران برای نابودی یک اقلّیت مذهبی

ماخذ : www.bloomberg.com
نویسنده: اِلی لیک (Eli Lake)

مدّتهاست که بهائیان ایران از حقوق اوّلیه شهروندی مانند دریافت حقوق بازنشستگی و حق تحصیل محروم میباشند و اکنون تصمیم به انتشار اسناد و مدارک این تبعیضات گرفته اند.

بطورکلّی حملات حکومت ایران نسبت به مردم را میتوان از رفتار رژیم نسبت به زندانیان سیاسی، سختگیری در اجرای قانون حجاب اجباری، تحت تعقیب قرار دادن دگرباشان و انتخابات نمایشی، مورد ارزیابی قرار داد. ولی یکی از نکاتی که تا بحال کمتر مورد توجّه قرار گرفته و مدّ نظر این نوشتار است رفتار حکومت ایران با بهائیان میباشد؛ یکی از ادیان الهی که معتقد به یکتائی خداوند بوده و در قرن نوزدهم میلادی در ایران بنیان گذاشته شده است. این دیانت جمیع پیامبران الهی؛ حضرت بودا، حضرت موسی، حضرت مسیح و حضرت محمّد را باور داشته و محترم میشمارد. ولیکن تبعیضات برنامه ریزی شدۀ منظمِ دولت ایران نسبت به پیروانِ این اقلیت مذهبی، یاد آور قوانین نورمبرگ (Nurmeberg) در حکومت آلمانِ نازی و همچنین رفتار دولت چین در مورد پیروان گروه اقلیت فالون گوُنگ (Falun Gong) میباشد.

پیروان آئینِ بهائی از خدمات عمومی دولتی، مزایای بازنشستگی و حقِّ داشتن نماینده در دولت بکلّی محروم بوده و از جمیعِ جهات شهروند درجه دوم محسوب میشوند و حتّی سرنوشت آنان در زمینه جنبشهای آزادیخواه ایران نیز به ندرت مورد توجّه قرار میگیرد.

ولکن جای بسی امید است که این وضعیّت بزودی تغیر یابد، زیراجامعۀ بین المللی بهائی آرشیو جدیدی را در ماه جاری در فضای مجازی وارد کرده است که شامل اسناد معتبر، مقالاتِ روزنامه ها، مصاحبه های رادیویی و مدارکی است که نشان دهندۀ چندین دهه عملیّات منظم و برنامه ریزی شده بر علیه پیروان این آئین میباشد. لازم به ذکر است که تبعیضات حکومتی برعلیه بهائیان در دوران حکومت محمد رضا شاه پهلوی هم انجام میگرفته ولی شدّت این تبعیضات از سال ۱۹۷۹ میلادی به بعد یعنی پس از برکناری شاه و در دوران حکومت جمهوری اسلامی از شدت بیشتری برخوردار بوده است. یکی از این همین مدارک گویای آنست که مِلک یک شهروندِ بهائی، بعلت اعتقاداتِ مذهبیِ صاحب آن، از اتصال به آب لوله کشی شهر محروم گردیده است. مدارک دیگری هم نشان میدهد که محکومینی که مرتکب جرائم سنگین نسبت به بهائیان گشته اند، از مجازات به مراتب کمتری برخوردار بوده اند.

بخصوص یکی از این مدارک بسیار تعجب برانگیز، سندی است محرمانه که به تاریخ ۲۵ فوریه سال ۱۹۹۱ (۶، اسفند ۱۳۶۹)، از جانب رهبر ایران، آیت اللّه خامنه ای تحریر گشته که در آرشیو اخیر جامعه بهائی نگهداری و ارائه میگردد. در این سند به این نکته اشاره شده که از نظر خط مشی عمومی بهائیان بدون دلیل دستگیر، تبعید و زندانی نخواهند شد. ولی «دولت باید با آنان طوری رفتار کند که از هر نوع پیشرفت و ترقّی ایشان جلوگیری شود.»

سپس وی به ارائۀ توضیحاتی در این باره میپردازد. بعنوان مثال متذکر میگردد که شهروندان بهائی مجازند در مدارس ثبت نام نمایند بشرط آنکه خود را بعنوان بهائی معرّفی ننمایند. امّا دانشگاها اجازۀ پذیرش دانشجویان بهائی را ندارند و اگر چنانچه در دوران تحصیل اعتقادات مذهبی یک دانشجوی بهائی افشا گردد، باید بلافاصله به اخراج وی از دانشگاه اقدام نمود. آیت اللّه خامنه ای همچنین به صراحت تأکید میکند که « به جهت مقابله و ریشه کنیِ فرهنگی بهائیان در خارج از کشور نیز، باید طرحی پیشنهاد و تهیه گردد.»

رهبر ایران در ادامه میگوید که بهائیان مجازند مانند سایر شهروندان ایرانی اجازه کار، دفترچه بسیج و گذرنامه داشته باشند ولی «تا جائی که تشویق به بهائیت نشوند.» نباید هیچگونه مقام یا شغل کلیدی، ولو آنکه عقیدۀ خود را کتمان سازند، به انان تفویض گردد. وی همچنین اظهار میدارد که «باید از استخدام ایشان در مشاغل مؤثری نظیر بخش آموزش و پرورش و نظائر آن ممانعت به عمل آید.»

اکنون در حدود ۲۵ سال از اظهارات آیت الله خامنه ای گذشته است ولیکن مدارک موجود در بایگانیِ جامعه بهائی نشان میدهد که همچنان بهائیان شهروند درجه دو محسوب میشوند. بعنوان مثال در سال ۲۰۱۳ (۱۳۹۲) طی نامه ای به آقای منوهر بغدادی ابلاغ گردیده که به دلیلِ «وابستگیِ نامبرده به فرقه ضالّه بهائیت» واجد شرایط دریافت حقوق باز نشستگی نمی باشد.

این امر تقریباً غیر ممکن است که بتوان شمار بهائیان ساکن در ایران را تخمین زد. زیرا حکومت ایران در سال ۱۹۸۳ میلادی شورای حاکمه بهائیان ( محفل ملّی بهائیان ایران) را طی اعلامیهای تعطیل کرد و سر شماری رسمی دولت ایران نیز چندان تمایلی به اعلام آمار بهائیان ندارد. ولیکن جامعه جهانی بهائی، تعداد بهائیان در ایران را حدود سیصد هزار نفر تخمین میزند.

اقای جیمز صمیمی فر (James Samimi Farr‌)، یکی از مسؤلین امور مطبوعاتی جامعه بهائیان امریکا، خاطرنشان میسازد که آرشیوِ اخیر در پاسخ به «بالا رفتن سطح آگاهی جامعه بین المللی دربارۀ تمایل ایشان به اطّلاع از شرایط کنونی جامعه بهائی ایران» راه اندازی شده است.

انتشار این آرشیو همزمان با تظاهرات اخیر مردم بر علیه رژیم حکومتی است که حتی نخبگان جامعه را نیز در بر گرفته و تقاضای افزایش آزادی های سیاسی برای عموم شهروندان را به دنبال داشته است.

بیایید امیدوار باشیم که این جنبش،حکومت علمای مذهبی و مسببین ترور و وحشت را به پایان برساند. ولی این تغییر به تنهائی کافی نیست زیرا رهبران آیندۀ ایران نیز باید به نوبۀ خود به طیف وسیع تبعیضاتی که از حمایت دولتی برخوردار بوده خاتمه دهند و به جبران بیش از یک قرن ظلم و ستم وارده بر جامعۀ بهائیان ایران که از جانب شاه سابق و علمای مذهبی بر آنان اعمال گردیده، بپردازند.