ماخذ: iranwire.com
کیان ثابتی
با وجود گذشت بیش از یک هفته از بازداشت سه شهروند بهائی در شیراز، هیچ اطلاعی از آنها در دسترس نیست.
پژمان شهریاری، کوروش روحانی و محبوب حبیبی تاکنون هیچ گونه ملاقات با خانواده‌های خویش نداشته‌اند. فردی به نام «خسروی نژاد» که خود را قاضی پرونده معرفی کرده به همسران زندانیان گفته است که او را به دلیل حساسیت این پرونده به آنجا اعزام کرده‌اند و احکام سنگین قضایی در انتظار این سه تن است.
این سه شهروند بهایی، ۲۶مرداد امسال بازداشت شدند. آنها جزو ۲۴شهروند بهایی هستند که در آن روز در حین برگزاری یک مراسم مذهبی در باغی در شیراز متعلق به کوروش روحانی بازداشت شدند.
در همین رابطه یکی از شاهدین به ایران وایر گفت: «حدود ساعت ده صبح روز ۲۶مرداد، بیش از ۳۰مامور اداره اطلاعات بدون زدن زنگ در، از دیوارهای باغ کوروش روحانی به درون باغ هجوم آوردند و شروع به بد و بیراه گفتن و فیلم‌برداری از حاضرین کردند.»
تعداد حاضرین در باغ ۲۴ نفر بود که اکثرشان را جوان‌های زیر ۱۸سال تشکیل می‌داد: «آن روز یک جلسه مذهبی و دعا داشتیم و برخلاف ادعای دروغ بعضی سایت‌ها، هیچ برنامه ارتباط اینترنتی با خارج از باغ نبود. چون باغِ آقای روحانی اصلا اینترنت نداشت. مأموران، محبوب حبیبی را به اتاقی بردند و با دسته بیل به شکمش زدند و او را مورد ضرب و شتم قرار دادند.» ماموران ابتدا حکم بازداشت محبوب حبیبی، نگار میثاقیان، پژمان شهریاری و همسرش را نشان دادند و آنها را به همراه دو نفر از اعضای حاضر در باغ (نیلوفر اتحادی و هومن اسماعیلی) بازداشت کردند.
۳۰ مامور وزارت اطلاعات روز ۲۶مرداد با ورود غیرقانونی به یک باغ، ۲۴شهروند بهایی را بازداشت کردند.
ماموران در ادامه کوروش روحانی (صاحب باغ) را هم که به بازداشت میهمانانش اعتراض کرد، دستبند زدند و به همراه دخترانش، آرتا، شانزده ساله و آیسا، ده ساله از باغ به اتومبیل‌های خارج از محوطه انتقال دادند: « بقیه را هم تا ساعت ۴ بعد از ظهر در باغ نگه داشتند و پس از تهدید و بازجویی، با آمدن خانواده‌هایشان آزاد کردند.»
در ادامه این برخورد غیرقانونی، ماموران وزارت اطلاعات همراه با بازداشت شدگان به منازل شان می‌روند و بدون داشتن حکم تفتیش، به بازرسی و ضبط کامپیوترها، لب تاپ‌ها، موبایل‌ها، کتب و عکس‌های مذهبی ساکنین خانه‌ها مشغول شدند: «در منزل هومن اسماعیلی، مادربزرگ وی با دیدن مأموران غش می‌کند که مأموران، او را به حال خود رها کرده و به سرعت، محل را ترک می‌کنند.»
ماموران وزارت اطلاعات همچنین کلید منزل کوروش روحانی را به زور از او می‌گیرند و کوروش را تحت الحفظ در اتومبیل نگه می‌دارند. سپس بدون کسب اجازه وارد منزلش می‌شوند: «در منزل آقای روحانی میز ناهار چیده شده بوده و مأموران به گمان اینکه آنجا جلسه ای بوده و کوروش با معطل کردن آنها در باغ به همسرش خبر داده تا جلسه را قبل از ورود مأمورین تعطیل کند، وقتی به ماشین برمی‌گردند، کوروش روحانی را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند.»
در پایان بازرسی از منازل، سه نفر از بازداشت شدگان، آزاد و بقیه به بازداشت‌گاه پلاک صد منتقل می‌شوند. در این میان، نگار میثاقیان (همسر محبوب حبیبی) و درنا اسماعیلی (همسر پژمان شهریاری) از ساعت سه بعد از ظهر تا یازده شب، بازجویی و سپس آزاد شدند.
در ادامه، محبوب حبیبی و پژمان شهریاری به همراه کوروش روحانی به بازداشت گاه پلاک صد شیراز، منتقل و تا امروز در زندان و تحت بازجویی هستند. آنها متهم به تبلیغ علیه نظام شده اند.
یک مقام قضایی تهدید کرده که احکام سنگینی در انتظار سه شهروند بهایی است که ۲۶مرداد بازداشت شده اند.
هجوم نیروهای امنیتی و بازداشت دسته جمعی شهروندان بهائی در شیراز بارها اتفاق افتاده است.
اول آبان ماه سال ۱۳۶۱، به حکم دادستان انقلاب شیراز ۴۵ شهروند بهائی دستگیر و در هشتم آذر ماه، ۴۰ نفر دیگر از بهائیان شیراز بازداشت شدند. بازداشت این افراد صرفا به دلیل اعتقادات مذهبی انجام گرفت. اگر چه برخی از بازداشت شدگان آزاد شدند اما بسیاری از زندانیان ماه‌ها تحت بازجویی و شکنجه های سخت فیزیکی قرار گرفتند. بازجویی‌ها معطوف به کسب اطلاعات در رابطه با تشکیلات بهائی و مجبور کردن زندانیان به ترک دین و مسلمان شدن بود.
به حکم حجت الاسلام قضائی، حاکم شرع و رئیس وقت دادگاه انقلاب شیراز، ۲۲ نفر از بهائیان بازداشت شده اعدام شدند. سالخورده‌ترین قربانی بهائی، عبدالحسین آزادی، پیرمرد شصت و شش ساله و جوان‌ترین، مونا محمودی نژاد، نوجوان هفده ساله دبیرستانی بود. در بین اعدام شدگان یک خانواده سه نفره شامل پدر، مادر و دختر به نام اشراقی بودند. همچنین یک مادر و پسر به نام نصرت و بهرام یلدایی و یک پدر و دختر به نام یدالله و مونا محمود نژاد بودند. یک زوج جوان بهائی به نام های جمشید و طاهره سیاوشی نیز در بین اعدام شدگان بودند. اعدام این بیست و دو شهروند بهائی با اعدام هدایت الله سیاوشی در یازدهم دی ماه سال ۶۱ شروع و با اعدام سهیل هوشمند در هفتم تیر ماه سال ۶۲ به پایان رسید. احمد ثابت سروستانی، تنها فرد بهائی از این گروه بیست و دو نفره بود که پیش از اعدام، به دلیل شکنجه‌های خشونت آمیز فیزیکی در زندان فوت کرد.
حکم اعدام شهروندان بهائی به دلیل باورهای مذهبی با اعتراض جهانیان مواجه شد که آیت الله خمینی، رهبر جمهوری اسلامی در یک سخنرانی در خرداد ماه ۶۲ گفت: «اگر اینها جاسوس نیستند، شما صدایتان در نمی‌آمد.»
در اردیبهشت ماه ۱۳۸۵، ۵۴ جوان بهائی و تعدادی جوان مسلمان که با اجازه کتبی شورای شهر در نقاط فقیرنشین شیراز به کودکان، فارسی می‌آموختند و آنها را با نظافت و اخلاق آشنا می‌ساختند، توسط مأموران اداره اطلاعات شیراز بازداشت شدند.
جوانان مسلمان بلافاصله آزاد شدند ولی بهائیان در حبس می مانند. مدتی بعد، این گروه در دادگاه انقلاب شیراز به اتهام اقدام علیه امنیت، محاکمه شدند که پنجاه و یک تن به سه سال حبس تعلیقی همراه با شرکت در کلاس‌های تعلیمات اسلامی و سه تن به نام‌های رها ثابت، هاله روحی و ساسان تقوا برای گذراندن چهار سال حبس تعزیری راهی زندان عادل آباد شیراز شدند.
از دیگر بازداشت های هم‌زمان و دسته‌جمعی شهروندان بهائی شیراز می توان به بازداشت پانزده شهروند بهائی در بهمن ماه ۱۳۸۹و محکومیت اولیه آنها به یک سال و نیم تا سه سال و نیم حبس تعزیری، بازداشت هفت شهروند بهائی در ۲۶ تیر ماه سال ۱۳۹۵ و بازداشت هفده شهروند بهائی در روزهای هفتم و دوازدهم سال ۹۵ اشاره کرد.
Leave a Reply