منبع: www.bic.org
ژنو — ١٨ مه ٢٠٢٠ — در اقدامی مذموم از سوی دولت ایران، علی رغم وضع دشواری که همۀ مردم کشور در طی بحران جهانی بهداشت دچار آن هستند، موارد اذیت و آزار بهائیان افزایش یافته است. در روزهای اخیر، دو بهائی در اصفهان به شکلی خودسرانه توسط مأمورین دستگیر شده اند، هفت بهائی در شیراز به حبس های طولانی از یک تا سیزده سال محکوم گردیده اند، دورۀ حبس ۵ بهائی در کرج که قبلا به یک سال زندان محکوم شده بودند در دادگاه تجدید نظر تأیید شده است، یک بهائی دیگر در قائم شهر که به یازده سال حبس محکوم شده بود به زندان احضار شده است، و دو بهائی — یکی در شیراز و دیگری در کرج — که به علت شیوع ویروس کرونا (کوید ١٩) آزاد شده بودند دوباره به زندان احضار شده و در خطر ابتلا به این بیماری قرار گرفته اند. همۀ این اقدامات خطرات مهلک با وجود درخواست های گستردۀ جهانی برای آزادی زندانیان وجدان در ایران به علت خطرات مهلکِ ناشی از سرایت و ابتلا در زندان ها صورت گرفته است.
افرادی که در شیراز به زندان محکوم گردیده‌اند بنا بر این ادعای بی اساس و نامربوط که کوشش های آنها در زمینۀ محیط زیست و آموزش کودکان، «تبلیغ علیه نظام» و «تشکیل گروه های ضد نظام» بوده، دستگیر شده بودند. خانم دیان علائی نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل متّحد در ژنو اظهار داشت که «جامعۀ جهانی بهائی از احکام صادره برای این افراد که جز خدمت صادقانه و خیرخواهانه به جوامع خود هیچ گناهی مرتکب نشده اند، به شدت نگران است.» «در زمانی که دولت باید حمایت و کمک متقابل را میان شهروندان تشویق و ترویج نماید، در عوض، آن هائی را که سعی دارند به دیگران کمک کنند مجازات و محکوم می کند.»
دو بهائی که به علت شیوع بیماری، مشمول مرخصی از زندان گردیده و آزاد شده بودند در روزهای اخیر دوباره به دو بهائی که به عل زندان احضار گردیده اند.
خانم علائی اظهار داشت که «این افراد مجرم نیستند و جایشان در زندان نیست.» «با شیوع این بیماری همه‌گیر جهانی که زندان‌ها می توانند بستر سرایت آن باشند، برگرداندن این بهائیان به زندان همانند صدور حکم اعدام است.»
بهائیان ایران از زمان انقلاب اسلامی در سال ١٩٧٩ به طور سیستماتیک مورد اذیت و آزار قرار گرفته اند. آن ها از اشتغال در بسیاری از مشاغل و پیشه‌ها و استخدام در بخش دولتی ممنوع‌اند. از حق تحصیل در دانشگاه ها محروم‌اند، پیوسته بازداشت و بازجویی و زندانی می گردند، اموال و املاک آن ها مصادره می شود، قبرستان های آن ها تخریب می گردد و راه امرار معاش خصوصی آن ها اغلب مختل و یا مسدود می شود و این همه به علت باورهای آن ها صورت می گیرد. اذیت و آزار بهائیان در ایران توسط نهادهای سازمان ملل متّحد و جامعۀ بین المللی در طول چهار دهه به نحوی گسترده مستند و محکوم گردیده است. خانم علائی در ادامه گفت: «جامعۀ بهائی نه تنها متحمل بسیاری از عواقب اقتصادی و بهداشتی بیماری فراگیر کنونی به همراه بقیه مردم است، بلکه در معرض فشارهای دیگری نیز قرار دارد. آنها صرفا به خاطر ایمان خود، از حق استخدام در بخش دولتی و تحصیل در دانشگاه ها محروم بوده و مجبور به تحمل بازداشت و زندان‌های بی‌دلیل می‌شوند. این برخورد با کل یک جامعه در زمانی که زندگی و معاش همۀ مردم در ایران در تحت چنین فشار شدیدی قرار گرفته بسیار فجیع است.»
دو بهائی بازداشت شده در اصفهان آقایان شهزاد حسینی و شایان حسینی هستند. هفت بهائی شیراز عبارتند از آقای نوید بازماندگان، خانم بهاره قادری، خانم سودابه حقیقت، خانم نیلوفر حکیمی، آقای احسان محبوب، خانم نورا پورمرادیان و خانم الهه سمیع‌زاده و در کرج آقایان ابوالفضل انصاری، روئین کهنسال، محمد صادق رضائی و روح االله زیبائی. سه بهائی که به زندان احضار شده اند عبارتند از آقایان علی احمدی، نعمت االله بنگاله و فرهاد فهندژ.
Loading...
Reload document 
Open in new tab 
Leave a Reply