تاکنشان
این داستان دون کیشوت هم عجب رواجی پیدا کرده است! از هر نظر که نگاه میکنی، سخنان حضرات ائمّه جمعه، خبرگزاریهای وابسته به جمهوری اسلامی، سایتهای مبلّغ منویات جمهوری اسلامی، همه و همه از دشمنی خیالی نام میبرند و کلّیه ناکامیهای خود را گردن آن میاندازند و مظاهری برای آن متصوّر میشوند و با شمشیر و نیزهء چوبین سوار بر مرکبهایی چون لاکپشت به جنگشان میروند، و چون همهء اینها تصوّری است، سیف و سنانشان در اوّلین برخورد در هم میشکند. این شکست سبب میشود که خشم، به قول خودشان، توفندهشان نسبت به این دشمن خیالی شدّت بگیرد، و در یورشی دیگر، ترفندی دیگر به کار گیرند که چون بر پایهء خیال استوار است، جز ناکامی پیامدی ندارد و جالب آن که این دشمن خیالی هر دم تغییر میکند؛ زمانی سعودیون وهّابیون را تحریک کنند؛ زمانی امریکا و انگلیس بهائیون را برانگیزند؛ زمانی اسرائیل و لابیهای صهیونیستی یهودیون را به قیام دعوت کنند؛ زمانی حسودان و بدخواهان شیعه دراویش گنابادی را به تجزیهطلبی فرا خوانند، زمانی مستکبران میسیونرهای مذهبی را به جذب جوانان مسلمان هدایت کنند و شاید زرتشتی شدن بعضی از جوانان نیز ناشی از تحریکات پارسیان هند باشد؛ و این روند همچنان، چون دوری باطل، ادامه دارد. (نگاه کنید به این پیوند که به نقل بیانات امام جمعه فاروج پرداخته است.)
جالب آن که در بعضی از خبرها حتّی تهمت یارگیری هم به پیروان ادیان و مذاهب دیگر وارد سازند و اینها را نوعی صفآرایی جنگی در مقابل خود قلمداد کنند و مظلومنمایی نمایند و خود را قربانی مطامع مستکبران جهان معرفی کنند. اینهمه شیم نامرضیهء گروهی اندک است والاّ مسلمانان ایران ابداً چنین اندیشه‌ای ندارند و جمیع ملل و اقوام را دوست خود دانند و دست دوستی به سویشان دراز کنند. بسیاری از هموطنان مسلمان را میشناسم که اندیشهشان و تفکّرشان حرکت به سوی یگانگی و فراموش کردن تفاوتهای عقیدتی، قومی، زبانی و نژادی است و تنها رمز فیروزی و سربلندی ایران را در وحدت جمیع اقوام و پیروان جمیع ادیان میدانند.
حال، اگر نقطهء مقابل آن را در نظر بگیریم و ببینیم که آیا پیروان سایر ادیان و اقوام در ایران چگونه به اسلام و بخصوص مذهب شیعه میاندیشند، ملاحظه میکنیم که ابداً هیچ حملهای صورت نمیگیرد و هیچ کلام درشتی از زبان و قلم آنها جاری نمیگردد. اگر احیاناً مقابلهای از طرف بعضی از نویسندگان صورت گرفته، احتمالاً در جواب همین گونه حضراتی بوده که میخواهند شعلهای بیفروزند و در این میانه دودی به راه اندازند تا چشم چشم را نبیند و همه دشمن مشاهده گردند. اینگونه جوابها نیز، اگر نیک بنگریم، بسیار گذرا بوده است.
دراویش که فقط به عبادات خویش مشغولند، مسیحیان و بهائیان و وهّابیان هم که به نشر عقاید و آراء خود و بیان حقایق ایمانی و عقیدتی خود میپردازند و اگر دقّت شود، این تلاشها نه برای یارگیری و یارکشی بوده و هست، بلکه صرفاً برای بیان حقایق عقیدتی است. چه که این اندک گروهی که همه را دشمن میپندارند در پی آنند که به گروههای دیگر برچسبی زنند و با تهمت و افترا یا مثله کردن آیات و محتوای کتابها آنها را ذاتاً منحرف قلمداد نمایند. به قول شاعر: کلوا و اشربوا را تو در گوش کن و لاتسرفوا را فراموش کن. یادم میآید در دوران قبل از انقلاب حضرات معروف به تبلیغات اسلامی به تمسخر میگفتند بهاءالله گفته، کور شو تا جمالم بینی. امّا بقیه عبارات را که مقصود از کور شو چیست ذکر نمیکردند.
اینک به این گروه باید گفت که اینگونه سخنان که همه را دشمن بپندارید و به یارگیری متّهم کنید دیگر خریداری ندارد. باید دست دوستی دراز کرد و اختلافات را کنار گذاشت و این واهمه را از دل بیرون کرد. نوع بشر از جنگ و دشمنی خسته و بیزار شده و طالب دوستی و از بین بردن تعصّبات گشته و در خطّهء اروپا حتّی مرزها را از میان برداشته و ما در ایران هنوز اندر خم یک کوچهء دشمنتراشی و دشمنبینی هستیم و تمامی دنیا را خصم عنود خود پنداریم و هر ندای آزادیخواهی که از حلقوم ملّت خارج شود حمل بر عناد حسودان بیگانه بینیم که از پیشرفتهای چشمگیر اقتصادی، اجتماعی، تربیتی، فسادستیزی، بهداشتی، سیاسی و رفع تبعیضات سخت در حیرت و حسرتند و چون امکان رسیدن به ما را در خود نمیبینند، لذا به تحریک اقوام پرداختهاند.
باشد، که اندکی به خود آیند و از مرکب دون کیشوت فرود آیند و به چشم یگانگی دیگران را مشاهده نمایند و از بیگانگی دست بردارند. دلهایتان شادمان باد.
Leave a Reply