منبع: newswav.com
کی تی ماران
برگردان: بهائیان در آئینه مطبوعات
از زمان پیروزی انقلاب و سرنگونی شاه ، حکومت ایران موضع سختی را علیه اقلیت های مذهبی اتخاذ کرده است. در 28 خرداد ۱۳۶۲، ۱۰ زن بهائی در میدان چوگان شیراز به دار آویخته شدند در حالیکه تنها جرم آنان امتناع از انکار عقیده، ترویج برابری جنسیتی، وحدت، عدالت و ایجاد مدارس دخترانه و پسرانه بود.
۱۸ ژوئن ۲۰۲۳، چهلمین سالگرد این اعدام وحشیانه و غیرقانونی است. این زنان که جوان‌ترین آنان ۱۷ ساله و باقی اکثراً بیست و چندساله بودند، یکی پس از دیگری در شرایطی اعدام شدند که هر کدام شاهد اعدام زنان قبل از خود بودند تا شاید بدین ترتیب از عقیده و ایمان خویش منصرف گردند.
این اقدام وحشیانه و غیر انسانی مورد توجه جامعۀ جهانی قرار گرفت. رهبران جهان و مردم از همۀ طبقات اجتماع، این اعدام‌های بی‌رحمانه را محکوم کرده و خواستار توقف اعدام بهائیان گردیدند که متأسفانه بی فایده بوده و مورد توجه مقامات دولتی قرار نگرفت.
خانم فهندژ، نمایندۀ جامعه جهانی بهائی در سازمان ملل متحد در ژنو، اکنون کمپینی جهانی به نام «داستان ما یکی است» را راه اندازی می‌کند. این فراخوان یکپارچه یاد و خاطرۀ زنان اعدام شده و مبارزات طولانی زنان با هر عقیده و پیشینه‌‌ای را در ایران گرامی میدارد، مبارزه‌ای که برای چندین دهه تا به امروز ادامه دارد.
فداکاری و استقامت آنها نباید بی‌حاصل بماند. خانم فهندژ نمایندۀ جامعۀ بهائی اظهار داشت: «امروز در خون و اشک و زخم هزاران زن جوان در ایران که خواهان تحقق برابری‌اند، می‌توان طنین بی‌عدالتی وارد شده بر ١٠ زن شیراز را دید که مرگ دلخراش‌شان زندگی بسیاری را تحت تأثیر قرار داده است. ما امروز شاهد همان روحیه و همان انتخاب از سوی مردم به ویژه زنان هستیم: دفاع از اصول عدالت و برابری با نهایت تلاش. امروز زنان ایران هر چند مورد بدرفتاری قرار می‌گیرند و زندانی می‌شوند -درست مانند زنان پیش از خود- با شهامت و شجاعت انتخاب کرده‌اند تا برای زندگی در ایرانی آباد و دادگستر کوشا باشند»
از قرن نوزدهم، بهائیان به دلیل باورهای خود و برای تلاش در تحقّق برابری جنسیتی، عدالت، وحدت و دسترسی زنان به تحصیل همواره مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند. ایران امروز، آینۀ رنج چهل سالۀ بهائیان است. بهائیان خواهان مشارکت همه جانبۀ زنان در تمامی فرآیندهای تصمیم‌گیری و موقعیت‌های اجتماعی در ایران هستند. بسیاری از آنها از مشاغل خود اخراج و دستگیر، زندانی، شکنجه و یا اعدام شده‌اند. کسانی هم که جان سالم بدر برده اند از ورود به دانشگاه‌ها، مشاغل دولتی و تقریباً تمام عرصه‌های زندگی اجتماعی محروم مانده‌اند.
در بزرگداشت یاد و خاطرۀ این زنانِ شیرازی، جامعۀ جهانی بهائی از همۀ مردم جهان، هنرمندان، موسیقی‌دانان، فیلم‌سازان و مبتکرین دعوت می‌کند تا با سرودن ترانه‌ها، نوشتن داستان‌های کوتاه و مقالات، ارائۀ هنرهای گرافیکی، به اشتراک گذاردن پست‌های شبکه‌های اجتماعی و برگزاری جلسات یادبود به این قهرمانان ادای احترام نموده و مبارزات طولانی را برای برابری جنسیتی در کشور ارج نهند.
متن درج شده در پایین، آخرین مکالمات مونا (عکس نفر چهارم در ردیف بالا از سمت چپ) با مادرش است.
“مادر مونا مدّتی پس از زندانی شدن دخترش این مطالب را با وی در میان گذاشته است.« به تدریج به حالت عجیبی رسیده بودم که در آن احساس می‌کردم در برابر اراده الهی تسلیم محض هستم ولی در عین حال بسیار افسرده‌ام. بنابراین تصمیم گرفتم که وضعیتم را با مونا در میان بگذارم. یکمرتبه با ترس به او گفتم: فکر نکنم تو را آزاد کنند، با تمام اتفاقاتی که در حال وقوع است حتّی اگر اعدام نشوی، حتماً برای حداقل ۱۵ تا ۲۰ سال زندانی خواهی شد و زمانی آزاد می‌شوی که ۳۵ یا ۴۰ ساله هستی، من چگونه این همه رنج را تحمل کنم؟»
مونا در پاسخ گفت: مادر، اگر بدانم که برای هر سالی که در زندان می گذرانم، حتّی فقط چند نفر بهائی می شوند، بازهم آرزو می‌کنم که بتوانم صد هزار سال در زندان بمانم. و اگر بفهمم که به خاطر اعدام من، همۀ جوانان جهان به پاخاسته و برای خدمت به عالم انسانی دست به دست هم داده، با از خودگذشتگی آرمان‌های بهائی را به دنیا می آموزند و می کوشند که عالم را به حرکت درآورند، از حضرت بهاءاللّه تقاضا می‌کردم که صد هزار جان به من دهد تا در راهش فدا کنم.»
مادر مونا در ادامه مینویسد: «من در برابر عظمت روحش بقدری خود را کوچک و ضعیف دیدم که انگار او مادر است و من فرزند او. و اکنون او با فدای جان خود به آنچه می‌خواست رسیده است.»
ایرانیان فارغ از دین و پیشینه، با استقامت، تلاش و فداکاری مشترک متحد می‌شوند تا نشان دهند که همگی در این وظیفۀ بزرگ یک صدا یادِ ده زنِ شیراز را که ۴۰ سال پیش با اندیشه‌های روشن و آرمان‌های عدالت خواهی و برابری جنسیتی اعدام شدند گرامی دارند و صدایشان را بلند میکنند تا این آرمانها متحقق گردند.
بگذارید رهبران جهان و همۀ آنانی که با این آرمانها هم سو هستند با تلاش‌های خلاقانۀ خود از کمپین جهانی #داستان_ما_یکیست حمایت کنند. بیایید دعا کنیم که خالق ما بشر را از تاریکی جهل به روشناییِ آگاهی هدایت نماید.
Leave a Reply