کارزار مبارزه با «نفرت‌پراکنی و دروغ‌پردازی سازمان‌یافته» علیه بهائیان

«بچه ها اخراج، بزرگترها ممنوع الکار»

شبنم طلوعی، بازیگر ایرانی هم درباره تجربه کودکی خود نوشته: «اولین بارکه به دلیل سوالم در مورد حقوق اقلیتها، گزارش‌شدکه مشکوکم و اخراج شدم ۱۱ سالم بود. ۲۲سال بعد مردی بهم می‌گفت: «شماها» رو از بچگی برای جاسوسی اسراییل تربیت می‌کنن. کاری می‌کنیم که برای خرید یه نون به دردسر بیفتی. هنوز هم بچه ها اخراج می‌شن و بزرگ‌ها ممنوع الکار.»

آیدا حق‌طلب هم در توییتی با اشاره به تبلیغاتی که در ذهن کودکان علیه بهائیان شده بود نوشته: «سوم دبستان که بودم همکلاسی‌ام می‌خواست از زیر مانتو دمم را ببیند. چند سال پیش در فنلاند هم‌دانشگاهی‌‌ ایرانی‌ام که فوق‌دکترا می‌خواند ازم پرسید که چرا بهائی‌ها با محارمشان ازدواج می‌کنند. نسل اندر نسل قربانی چنین نفرت‌پراکنی‌ عمیقی هستیم…»

شکیب نصرالله، روانشناس در توییتی نوشته است: «در تمام دوران مدرسه‌ام ترسیدم: از معلمی که تهدید به قتل بهائیان می‌کرد و نمی‌دانست منِ بهائی هم در کلاس‌ام. ترسیدم از معلمی که جلوی من به همه‌ی کلاس می‌گفت بهائیان نجس هستند هرگز حمام نمی‌روند. ترس‌هایم غیر واقعی نبودند. آنها واقعاً نفرت‌پراکنی می‌کردند.»

شادی بیضایی، نویسنده و شاعر که در استرالیا زندگی می‌کند و می‌گوید که پدر و مادرش بعد از انقلاب با سال‌ها سابقه کار به دلیل بهایی بودن اخراج شدند.

او در چند توییت به تجربه شخصی خود پرداخته و می‌نویسد: «خواهرم سه بار در طول تحصیل به خاطر بهایی بودن از مدرسه اخراج شد. سه بار به خونه برگشت بدون این که اجازه داشته باشه به مدرسه برگرده. این نامه وقتی نوشته شده که فقط ۱۹ روز از شروع سال تحصیلی می‌گذشته»

شادی بیضایی می‌گوید که «یک آدم معمولی» است که به خاطر اعتقاد خودش و خانواده اش «مورد تبعیض» قرار گرفته است و از یک زندگی معمولی محروم شده است. او می‌گوید: «رنج مورد نفرت واقع شدن، برای همه برابر است.»